www.gargangruelandia.fora.pl

lutnia · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 2723 Przeczytał: 0 tematów

Plotters: SS chief Heinrich Himmler with Max Faust, engineer with Nazi-backed company I. G. Farben

Revealed: The secret report that shows how the Nazis planned a Fourth Reich ...in the EU
By ADAM LEBOR
UPDATED: 21:30 GMT, 9 May 2009

Extraordinary revelations: The 1944 Red House Report, detailing 'plans of German industrialists to engage in underground activity'

The paper is aged and fragile, the typewritten letters slowly fading. But US Military Intelligence report EW-Pa 128 is as chilling now as the day it was written in November 1944.
The document, also known as the Red House Report, is a detailed account of a secret meeting at the Maison Rouge Hotel in Strasbourg on August 10, 1944. There, Nazi officials ordered an elite group of German industrialists to plan for Germany's post-war recovery, prepare for the Nazis' return to power and work for a 'strong German empire'. In other words: the Fourth Reich.

Read more: [link widoczny dla zalogowanych]
Follow us: @MailOnline on Twitter | DailyMail on Facebook

Z początku zbagatelizowałem ten tekst, tylko że on zaczyna się "układać' w opis szokującego ciągu zdarzeń.......................

lutnia · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 2723 Przeczytał: 0 tematów

Znalazłem "gotowca", przetłumaczony tekst:

The secret report -TAJNY RAPORT

Maryla, pt., 22/05/2009 - 10:18
TAJNY RAPORT
benenota, pt., 22/05/2009 - 08:30
UJAWNIAJACY JAK NAZISCI PLANOWALI POWSTANIE IV RZESZY W UNII EUROPEJSKIEJ.

Podstarzly papier,kruchy.Wyblakly maszynopis.Jednak raport amerykanskiego wywiadu wojskowego EW-Pa 128 przyprawia o dreszcze z rowna moca jak wowczas,gdy zostal napisany,w listopadzie 1944 r..
Dokument ten,znany rowniez jako "Red House Report",jest dokladnym podsumowaniem tajemniczego spotkania w hotelu "Maison Rouge" w Strasburgu,10 sierpnia 1944 r..
To tam wlasnie,czolowi nazisci nakazali elitarnej grupie niemieckich przedsiebiorcow przygotowac plan odrodzenia sie niemieckiej gospodarki po wojnie,ich powrot do wladzy,oraz pracy na rzecz "mocnego, niemieckiego mocarstwa"-innymi slowy..."Czwartej Rzeszy".
Trzystronicowy,gesto zapisany raport,oznaczony pieczecia"Tajne",skopiowany dla brytyjskich oficjeli i wyslany w worku pocztowym,trafil na biurko Cordell Hull`a-ministra spraw zagranicznych U.S.A..Zawieral szczegolowe informacje,dotyczace wspolpracy niemieckich przemyslowcow z "Partia Nazistowska",w zakresie odbudowy niemieckiej ekonomii,przy uzyciu funduszy przesylanych z bankow szwajcarskich.
Chciano stworzyc siec niejawnych,silnych kompanii przemyslowych poza granicami Niemiec.Celem bylo przeczekanie do czasu,gdy powstana dogodne warunki do ponownego ich przejecia.
Przemysl reprezentowali przedstawiciele "Volkswagena","Kruppa","Messerschmitta".W spotkaniu uczestniczyli rowniez przedstawiciele Marynarki Wojennej oraz Ministerstwa Obrony,ktorzy z niebywala przezornoscia wspolnie zadecydowali ze "IV Rzesza",jak jej poprzedniczka,bedzie ekonomicznym-bardziej niz wojskowym mocarstwem-mocarstwem,nie zas nie wiele znaczacym panstwem.
"The Red House Report",ktory wydobyto z zasobow amerykanskiego wywiadu,stal sie dla mnie inspiracja do napisania "The Budapest Protocol".
Ksiazka rozpoczyna sie opisem oblezenia miasta przez Armie Czerwona w 1944 r.,nastepnie przechodzi do wspolczesnosci,do czasu wyborow pierwszego prezydenta Europy.Unia Europejska-superpanstwo-przedstawiona jest jako platforma,sluzaca za narzedzie zlowieszczej konspiracji,ktorej korzenie siegaja ostatnich dni II-wojny swiatowej.
W czasie poszukiwania materialow do napisania tej ksiazki,uswiadomilem sobie ze "Red House Report"stal sie faktem.
Nazistowskie Niemcy wyprowadzily ogromny kapital poprze kraje neutralne.Niemiecki biznes zainwestowal w siec czolowych kompanii,poza granicami kraju.To dlatego ekonomia niemiecka tak szybko odbudowala sie po 1945 r..
Trzecia Rzesza pokonana zostala militarnie,ale mocni bankierzy z okresu jej swietnosci,przemyslowcy oraz pracownicy cywilni,odrodzeni jako demokraci,wkrotce osiagneli dobrobyt w nowych Niemczezh Zachodnich.Rozpoczeli starania na rzecz powstania europejskiej,ekonomicznej i politycznej integracji.
Czy mozliwym jest by elity biznesowe IV Rzeszy przewidzialy,przynajmniej czesciowo co sie wydarzy?"Red House Report",napisany zostal przez francuskiego szpiega,ktory uczestniczyl w spotkaniu w Strasbourgu,w 1944 r.-raport ktory jest niezwykly.
Przedsiebiorcy zebrali sie w "Maison Rouge Hotel",oczekujac na rozpoczecie spotkania przez SS Obergruppenfurera dr.Scheid`a.Zajmowal on jedno z najwyzszych stanowisk w SS.Byl generalem.Wygladal imponujaco w szytym na miare,szarym mundurze oraz czapce,ze srebrnym splotem na daszku.Pomieszczenie zabezpieczono przed podsluchem oraz postawiono straze.
Wstrzymano oddechy gdy zaczal przemowienie.Obwiescil ze:
Niemiecki przemysl musi sobie uswiadomic ze wojna jest przegrana.Trzeba przedsiewziac wszelkie kroki do przygotowania powojennej kampanii handlowej.To pesymistyczne wyznanie sprawilo,ze dr.Scheid`em zajelo sie Gestapo.W konsekwencji trafil na jeden dzien do obozu koncentracyjnego.
Ale Scheid otrzymal prawo do mowienia prawdy-chodzilo o przyszlosc Rzeszy.Polecil przemyslowcom nawiazanie kontaktow i wspolpracy z zagranicznymi firmami,zalecajac dyskrecje,by nie spowodowac podejrzen.
Po wojnie przemyslowcy zaciagneli powazne pozyczki od innych krajow.W szczegolnosci wykorzystywali zasoby finansowe tych niemieckich firm,ktore juz zostaly uzyte jako czolowka penetrujaca ekonomie innych krajow.Scheid podal jako przyklad wspolprace Kruppa,Zeissa,Leici,"Hamburg Amerykan-Line"-kompanii wysylkowej,z amerykanskim biznesem.
Ale gdy wiekszosc obecnych opuscila juz spotkanie,pozostala niewielka grupa ktorej przewodniczyl dr.Bosse,przedstawiciel Ministerstwa Obrony.Podzielil sie on z wybranymi,najglebiej skrywana wiedza.
Bosse wytlumaczyl dlaczego-nawet po przyznaniu sie do porazki Partii Nazistowskiej-opor wobec aliantow bedzie kontynuowany,az do pelnej gwarancji zjednoczenia Niemiec.Wowczas wylozyl tajemniczy,trzyetapowy plan strategiczny dla"IV Rzeszy".
W pierwszym etapie przemyslowcy powinni przygotowac sie do finansowania "Nazi Party",ktora zmuszono do konspiracji jak "Maquis",uzywajac terminu z okresu francuskiego ruchu oporu.
Drugim etapem bedzie przemieszczenie duzych sum pieniedzy do przemyslu,w celu ustanowienia "bezpiecznego zaplecza finansowego",ktore w przyszlosci posluzy do budowy silnego mocarstwa niemieckiego.
W etapie trzecim,biznesy niemieckie stworza siec agentow,tzw."spiochow",ktorzy na dlugo pozostana w czolowych kompaniach poza granicami kraju,ktorzy powinni prowadzic dzialalnosc szpiegowska,ze szczegolnym uwzglednieniem instytucji wojskowych,oraz wywiadowczych do czasu powrotu do wladzy nazistow.
Istnienie powyzszych struktor znane jest niewielu osobom w kazdej galezi przemyslowej,oraz szefom "Nazi Party"-obwiescil Bosse.
Kazde biuro bedzie mialo agenta-lacznika,do kontaktow z partia.Gdy tylko partia umocni sie na tyle by osiagnac kontrole nad Niemcami,przemyslowcy wynagrodzeni zostana za ich wysilek,w formie ulg oraz zamowien.

Niezwykle rewelacje:
"The 1944 Red House Report"-szczegolowe plany niemieckich przemyslowcow zaangazowanych w dzialalnosci konspiracyjnej".
W celu przekazania funduszy,nalezy je przetransferowac poprzez dwa banki w Zurichu,lub poprzez agencje szwajcarskie,ktore w tym celu zakupily nieruchomosci na niemieckie potrzeby,przy 5% prowizji.
Nazisci pod przykryciem,przekazywali fundusze do neutralnych krajow przez wiele lat.Banki szwajcarskie,a szczegolnie "Swiss National Bank",przyjmowaly skradzione z okupowanych przez nazistow krajow zloto.Akceptowaly tytuly wlasnosci,majatki zabrane zydowskim biznesmenom w Niemczech,oraz pozostalym okupowanym krajom.Zaopatrywaly rowniez nazistow w obce waluty,do zakupu niezbednego uzbrojenia.
Szwajcarska wspolpraca ekonomiczna z Niemcami,byla scisle monitorowana przez wywiad aliancki.
Autor "The Red House Report" zanotowal:
"Przedtem transfer kapitalu przez niemieckich przemyslowcow do neutralnych krajow mogl byc osiagniety raczej skrycie,pod szczegolnym nadzorem"Teraz nazisci wspieraja przemyslowcow i ostrzegaja by zaciagali pozyczki poza Niemcami,oraz aby rownoczesnie z wyprzedzeniem wspierali plany partii,dotyczace dzialan powojennych.
Technicznie zalecenie exportu obecnego kapitalu w nazistowskich Niemczech bylo nielegalne,ale latem 1944 r.prawo nie mialo znaczenia.
Ponad dwa miesiace od D-day,nazisci byli otoczeni przez aliantow z Zachodu ,oraz przez Rosjan ze Wschodu.Hitler ranny przy probie zamachu.Przywodztwo partyjne bylo zdenerwowane,podzielone i sklocone.W okresie trwania wojny,SS zbudowalo gigantyczne mocarstwo ekonomiczne,oparte o grabieze,morderstwa,nie chcac z tego zrezygnowac.
Powyzsze spotkanie,jak to w "Maison Rouge" wymagalo ochrony SS-zgodnie z opinia dr.Adama Tooze z Cambridge Uniwersity,autora "Wages of Destruction;The Making And Breaking of The Nazi Economy"Autor wyrazil opinie:W 1944 r. zadna dyskusja o planowaniu okresu powojennego nie byla zabroniona.Publiczna debata byla bardzo niebezpieczna.Ale SS myslalo dlugoplanowo.Jezeli probuje sie budowac wspolpracujaca koalicje na okres powojenny,jedynym bezpiecznym warunkiem,jest patronat aparatu przemocy.
Bystrzy liderzy SS,tacy jak Otto Ohlendorf,okazali sie byc wizjonerami.Jako dowodca Einsatzgruppe D,ktora operowala na froncie wschodnim od 1941-1942,Ohlendorf byl odpowiedzialny za zamordowanie 90.000 mezczyzn,kobiet i dzieci.Jako wyksztalcony,inteligentny prawnik i ekonomista,Ohlendorf wykazal obawe o stan psychiczny czlonkow jego oddzialu egzekucyjnego,wobec czego zalecil rownoczesne oddawanie strzalu ,przez kilku zolnierzy,by zminimalizowac poczucie osobistej odpowiedzialnosci.
W zimie 1943 r. zostal przeniesiony do ministerstwa finansow.Pozornie zajmowal sie handlem,ale jego prawdziwym zajeciem bylo zabezpieczenie ogromnego,supereuropejskiego mocarstwa na wypadek pokonania Niemiec.
Powieszony w Norymberdze,w szczegolny sposob zainteresowal niemieckiego ekonomiste,Ludwika Erharda,ktory napisal dlugi rekopis o przeksztalceniu ekonomii po klesce Niemiec.Bylo to niebezpieczne,szczegolnie gdy wymieniano jego imie w kontekscie dzialalnosci grup oporu.
Ale Ohlendorf,ktory byl rownoczesnie szefem SD-nazistowska sluzba wewnetrzna-stal sie protektorem Erharda,gdy ten zaakceptowal jego wizje stabilizacji powojennej,niemieckiej ekonomii.Ohlendorf byl chroniony przez samego Heinrich`a Himmlera-szefa SS.Ohlendorf i Erhard obawiali sie hiperinflacji,takiej jaka zrujnowala Niemcy w latach 20-tych.Podobna katastrofa sprawilaby iz SS-owskie mocarstwo staloby sie bezwartosciowym.
Oboje zgodzili sie ze priorytetem jest stabilizacja finansowa,oparta na mocnym pieniadzu.Zdawali sobie sprawe z tego,ze potrzebuja wsparcia aliantow.Potrzebowali uprawnien do wprowadzenia silnego pieniadza.
W 1948 r. zostala nim marka niemiecka.Byl to zaskakujacy sukces,ktory rozruszal niemiecka ekonomie.Ze stabilna waluta Niemcy znowu staly sie atrakcyjnym partnerem handlowym.
Niemieckie konglomeraty przemyslowe mogly szybko odbudowac swoja potege w calej Europie.
Wojna okazala sie niezwykle oplacalna dla niemieckiej ekonomii.W 1948 r.-pomijajac 6 lat konfliktu,bombardowania aliantow oraz reparacje wojenne-calkowita wielkosc zasobow,takich jak sprzet techniczny oraz budownictwo byly wieksze niz w r.1936-glownie dzieki rozkwitowi zbrojeniowki.
Erhard rozwazal mozliwosc uzycia niemieckiego potencjalu na obszarze calej zrujnowanej Europy.Za jedyne rozwiazanie uznal powstanie superpanstwa-dobrowolnego zrezygnowania z narodowej niepodleglosci na rzecz jednego,miedzynarodowego organizmu.

cdn.

Nie Kolumb odkryl Ameryke

The Budapest Protocol, Adam LeBor's thriller inspired by the Red House Report, is published by Reportage Press.

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Żadnego SS Obergruppenfurera dr.Scheida nie znalazłem w wykazie oficerów SS, CHIBA że to była przykrywka Otto Ohlendorfa................

lutnia · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 2723 Przeczytał: 0 tematów

Autor:
Bogusław Wołoszański

Operacja "Odessa"

Numer: 7/2004 (1107)

IV Rzesza miała się narodzić w Argentynie

Bankier Dulles?
W nocy 10 sierpnia 1944 r. doszło do zadziwiającego wydarzenia. Alianckie bombowce dokonały nalotu na Strasburg, uznawany przez aliantów za miasto francuskie i z tej racji oszczędzany przez lotnictwo. Co jeszcze dziwniejsze, bomby spadły daleko od obiektów strategicznych i uszkodziły piękny zabytkowy hotel La Maison Rouge. Nalot powtórzono następnej nocy - ponownie hotel był głównym celem. Przez lata nikt nie potrafił zrozumieć tego wydarzenia, przypisywanego pomyłce pilotów. Dzisiaj wiemy, że nalot został przeprowadzony z rozmysłem na polecenie premiera Winstona Churchilla. Agent, znany jedynie z pseudonimu Mr. Waddington, poinformował wywiad brytyjski, iż w tym hotelu w nocy z 10 na 11 sierpnia odbędzie się tajne spotkanie niemieckich przemysłowców.
Zebranie rozpoczęło się wczesnym wieczorem w sali restauracyjnej zarezerwowanej na tę okazję. Następnie uczestnicy przeszli do apartamentu nr 23. Tam SS-obergruppenführer Scheid wyjawił cel spotkania: - Panowie, nie tylko bitwa o Francję została przegrana. Przegrana jest wojna - powiedział. - Już teraz nasz rząd będzie przekazywał duże sumy pieniędzy przemysłowcom, aby mogli utworzyć bezpieczne fundamenty powojennej działalności w innych państwach.
Następnie przekazał zebranym listę firm w Ameryce Południowej i Północnej, z którymi powinni się kontaktować "indywidualnie i bez zwracania uwagi", aby uzyskać pomoc w lokowaniu aktywów. Na tej liście znalazły się m.in. Hamburg-America Line, Chemical Foundation Inc. i US Steel Corporation.
Do dzisiaj niewiele wiadomo o transferze kapitałów wartych dziesiątki miliardów dolarów. Jest oczywiste, że przerzut z Europy do Ameryki Południowej wielkich kwot wymagał pośredników, dla których ta usługa była nadzwyczaj opłacalna. Nic więc dziwnego, że pomocą w przekazaniu niemieckich pieniędzy zainteresowały się dwory panujące i największe banki europejskie i amerykańskie. Istnieją podstawy, by przypuszczać, że dużo o tej akcji wiedział Allen Dulles, szef amerykańskiego wywiadu w Europie w czasie II wojny światowej. Jego biuro mieściło się w neutralnej Szwajcarii, w Bernie, często bywał tam Valerian Mocarski, dyrektor i najbliższy współpracownik Kurta von Schrödera, jednego z największych niemieckich finansistów. Firma Schröder Finance House, działająca w Nowym Jorku, nawiązała kontakt z inną nowojorską firmą Sullivan & Cromwell, należącą do... Dullesa.
Prowadzone przez FBI po wojnie śledztwo w tej sprawie utknęło w martwym punkcie, co łatwo zrozumieć, jako że Allen Dulles od 1947 r. był szefem komitetu nadzorującego amerykańskie tajne służby, a następnie wicedyrektorem i od 1953 r. dyrektorem Centralnej Agencji Wywiadowczej, a jego brat John Foster od 1953 r. był sekretarzem stanu w administracji prezydenta Eisenhowera.
Istnieją podstawy, aby przypuszczać, że w transferze miliardów brał udział szwedzki Enskilda Bank należący do rodziny Wallenbergów. Czyżby więc tragiczny los Raula Wallenberga, który w 1945 r. został porwany w Budapeszcie przez radziecki wywiad i dwa lata później zamordowany, wiązał się z tą sprawą?
Heinrich Himmler lokował za granicą nie tylko kapitały niemieckich przedsiębiorstw. SS dysponowało gigantycznym majątkiem zdobywanym w obozach koncentracyjnych, gdzie rabowano więźniom kosztowności i pobierano za ich niewolniczą pracę opłaty od niemieckich koncernów; obozy śmierci były dla SS dochodowym interesem. A nadszedł czas, w którym SS zaczęło łupić niemieckie banki.
Więcej na:
[link widoczny dla zalogowanych]

I jak to się ma do "Doktryny Monroe'a?
"Chiba" że wpierw spłacono akcjonariuszy z Wall Street, mających przecież swoje aktywa w przemyśle i bankowości III Rzeszy!!!!!!!!!!!!

I jeszcze film Bogusława Wołoszańskiego w tym temacie:

Sensacje XX Wieku - Raoul Wallenberg
http://www.youtube.com/watch?v=CyxcFItOsdQ

lutnia · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 2723 Przeczytał: 0 tematów

[link widoczny dla zalogowanych]

Na tym kolorowym zdjęciu nieogolonego Heinricha Himmlera, widać wyraźną bliznę o której mówi Wołoszański. Ponadto skóra od blizny do oka była odbarwiona, było to wyraźnie widać w chwilach gdy Himmler był zdenerwowany, a był bardzo nerwowy o czym pisał jego masażysta w książce "The Memoirs of Dr. Felix Kersten. Sam Kersten pisze że pomagał mu nakładać puder na warstwę kremu gdy Heinrich uczestniczył w oficjalnych uroczystościach, zresztą fotografowie wiedzieli że zdjęcie musi być retuszowane przed publikacją.

London, Monday, July 11, 2005

Himmler files confirmed as forgeries

By Ben Fenton

NEW disclosures about forged documents at the National Archives emerged yesterday as officials in Kew formally confirmed that documents in its files about Heinrich Himmler, recently identified as bogus by The Daily Telegraph, were counterfeit.
The first set of five forged papers were used by the historian Martin Allen to support allegations in his book Himmler's Secret War that the head of the SS did not commit suicide, but was murdered by British intelligence agents.
[link widoczny dla zalogowanych]

Sprawa dotyczy "rzekomego" zamordowania Himmlera przez brytyjskich agentów. Chodziło o to że żywy Heinrich był zbyt niebezpieczny swoją wiedzą, a jeżeli to był sobowtór to tym bardziej, mistyfikacji nie można przecież ciągnąć. Dół grobowy, to rozwiązanie optymalne. Tylko dlaczego wyniki pierwszej i drugiej sekcji utajniono na 100 lat, do 2045 roku?

Indeks do dokumentów w sprawie śmierci szefa SS Heinricha Himmlera

Index to documents on the death of SS chief Heinrich Himmler
[link widoczny dla zalogowanych]
Przekopałem się przez większość tekstów zawartych pod tym linkiem i nie znalazłem niczego co by podważało to o czym mówi Wołoszański, który do diaska nie jest przecież HISTORYKIEM. Jest dziennikarzem, moim zdaniem piekielnie zdolnym, zdaje sobie sprawę ze swoich ograniczeń, że zbyt daleko nie może się posunąć, bo tego ze strachu nikt nie wyemituje.

20 Sensacje XX Wieku Tajemnica Heinricha Himmlera
http://www.youtube.com/watch?v=tUOybhBNuNo

A photograph taken of Heinrich Himmler minutes after he committed suicide will be sold at auction next month.
[link widoczny dla zalogowanych]

Na tym zdjęciu rzeczywiście nie widać żadnej blizny, o czym zresztą mówił wielokrotnie lekarz, który robił pierwszą sekcję.

lutnia · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 2723 Przeczytał: 0 tematów

Photo: Winston Churchill, photographed by Cecil Beaton, at 10 Downing Street, London, in 1940. (IWM MH 26392)
[link widoczny dla zalogowanych]

W poniedziałek 18 lutego grając w brydża w gościnie u Przyjaciół, jednym okiem oglądaliśmy na National Geographic Channel film:

Tajemnice III Rzeszy: Prawa ręka Hitlera
(Nazi Underworld: Hitler's Henchman)

http://www.youtube.com/watch?v=wuFCUx139B4

W 36 minucie filmu usłyszeliśmy coś co nas zszokowało, wydawało się nieprawdopodobne, musieliśmy to usłyszeć jeszcze raz. Poszukaliśmy tego filmu w necie i znaleźliśmy to co komentator BBC mówi............
W lecie 1944 roku na roboczym posiedzeniu rządu Churchilla, wszedł jego sekretarz z pilną wiadomością na kartce od Heinricha Himmlera. Winston po przeczytaniu natychmiast spalił tę kartkę. Nigdy do tego się nie odniósł, nie skomentował, nie trafiła ta wiadomość do jego książek. Sprawa została utajniona na ponad 60 lat.
Mój Przyjaciel spuentował, ta wiadomość mogła być tej treści:
"Drogi Winni, zamach się nie udał, zacieram ślady. Co do ustaleń na wypadek wywołania przez Polaków Powstania Warszawskiego zrobię tak jak uzgodniliśmy, niech tylko Koba nie przeszkadza"
Tak naprawdę nie jest istotne co na tej kartce było.
Szokuje że to tak wyglądało, tak po prostu.......................................

lutnia · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 2723 Przeczytał: 0 tematów

Bożena Szaynok (ur. 1965) – polski historyk, specjalizująca się w historii najnowszej, historii stosunków polsko-izraelskich, historii Żydów w Polsce po 1945 r., historii Polski i powszechnej XX w..

Bożena Szaynok
Konferencja "Muzeum Ziem Zachodnich – historia i perspektywy
[link widoczny dla zalogowanych]

Jest absolwentem i pracownikiem naukowym Instytutu Historycznego Uniwersytetu Wrocławskiego. Stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie historii uzyskała w 1994 r. na podstawie pracy Ludność żydowska na Dolnym Śląsku 1945 - 1950[1] pod kierunkiem prof. Wojciecha Wrzesińskiego. W 2008 r. uzyskała tytuł doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii, specjalność: historia Polski i powszechna XX w. na podstawie rozprawy Z historią i Moskwą w tle. Polska a Izrael 1944-1968[2].. Prowadziła gościnnie wykłady na takich uczelniach jak m.in.: University of Illinois at Chicago (1996-1997), Holocaust Memorial Museum, Yale University, Columbia University, Central Connecticut State University (1997), Hebrew University (2000), University of Chicago (2002), West Virginia University, Morgantown (2003), Brandeis University (2003), Université de Paris X (2005).(wiki)

lutnia · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 2723 Przeczytał: 0 tematów

Szkolenie wojskowe Hagany, 1948
[link widoczny dla zalogowanych]

Polskie sekrety żołnierzy Hagany
............................................
A w Bolkowie, na ukrytych wśród lasów, ogrodzonych płotem zboczach Góry Ryszarda, rozpoczął działalność obóz wojskowy Hagany. Polscy historycy datują jego powstanie na jesień 1947 r., izraelskie źródła precyzjują: we wrześniu. Ale według nieżyjących już świadków, których relacje kilkanaście lat temu pozbierał Mieczysław Bojko, pierwsi bojownicy po cichu szkolili się tu już pod koniec 1945 r. Zakwaterowano ich w budynkach, w których Niemcy prowadzili podczas wojny obóz dla młodzieży z Hitlerjugend - mówi Bojko. - Dziś należą do Zespołu Szkół Agrobiznesu.
....................................................

Na szkolenie Hagany zgłaszali się głównie działacze organizacji syjonistycznych, rekomendowani przez ich władze. Akcja była ściśle kontrolowana przez Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, które zatwierdzało listy ochotników i dbało o ich odpowiedni światopogląd. Członków Polskiej Partii Robotniczej szantażowano. Dla nich warunkiem zgody na wyjazd było podjęcie współpracy z bezpieką. Mieli donosić o nastrojach podczas szkolenia i pozostać agentami służb na Bliskim Wschodzie.

W obozie w Bolkowie przebywali zarówno mężczyźni, jak i kobiety - Żydówki
Obszeny artykuł na:
[link widoczny dla zalogowanych]

Dość już tego zakłamania!
To nie są polskie sekrety, tylko zblatowanych syjonistów z oprawcami z NKWD.

lutnia · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 2723 Przeczytał: 0 tematów

Mosze Dajan
[link widoczny dla zalogowanych]

Odkąd izraelskie wojsko zaatakowało Strefę Gazy, telewizja w każdych wiadomościach pokazuje śmigłowce, czołgi, transportery opancerzone i żołnierzy piechoty walczących z palestyńskim Hamasem. Widzowie nie zdają sobie sprawy, że sześćdziesiąt lat temu trzon tej armii stanowili emigranci z Polski - wyszkoleni przez komunistów w Bolkowie na Dolnym Śląsku.
.........................................................
Legenda głosi, że w Polsce - być może właśnie w obozie w Bolkowie - szkolenie przeszedł generał Mosze Dajan, dowódca Hagany, szef sztabu armii izraelskiej i późniejszy minister obrony Izraela.
W latach 1945-1948, gdy komuniści szkolili haganowców, był już doświadczonym bojownikiem i bohaterem narodowym. W brytyjskiej armii organizował oddziały komandosów i zwiadowców. Podczas walk w Libanie stracił lewe oko.

Jeśli nawet przed wojną izraelsko-arabską 1948-1949 komuniści szkolili go w Polsce, nikt się do tego nie przyzna. Zwłaszcza w obliczu rozgrzebanego na nowo konfliktu na Bliskim Wschodzie.
Cały artykuł na:
[link widoczny dla zalogowanych]

Obszerne streszczenie artykułu Bożeny Szaynok z : periodyku "Odra" nr 9/1999, "Żydowscy żołnierze z Bolkowa", zamieścił internauta stranger.pl pod tym linkiem:
[link widoczny dla zalogowanych]

To tak naprzeciw kształtującej się legendzie o komunistycznym i stalinowskim antysemityźmie
Zamordowanie Icyka Fefera i Solomona Michoelsa było tylko skutkiem nieporozumień w rodzinie, tak to w mafii bywa i często, gęsto kończy.

lutnia · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 2723 Przeczytał: 0 tematów

Isser Beeri 1949 Twórca i dyrektor Agencji Wywiadu Wojskowego Aman

Isser Be'eri
- (ur. 1901, zm. 30 stycznia 1958) - izraelski dowódca wojskowy w stopniu podpułkownika (Sgan Aluf), oficer dyplomowany Sił Obronnych Izraela. Twórca i dyrektor Agencji Wywiadu Wojskowego Aman. W styczniu 1949 został osądzony i skazany za przestępstwa wojskowe, w wyniku czego został zdegradowany.

Młodość

Urodził się w Będzinie, wówczas w Imperium Rosyjskim (obecnie Polska).
Po ukończeniu liceum, w 1921 roku wyemigrował do Mandatu Palestyny. W Jerozolimie wstąpił do batalionu pracy związanego z lewicową partią polityczną Poalej Syjon. Należał do grupy "sześciu z Będzina", którzy założyli kolonię Migdal. W 1925 roku rozpoczął pracę na budowach w Hajfie.

Kariera wojskowa

W 1921 roku Be'eri wstąpił do żydowskiej organizacji paramilitarnej Hagana. W 1938 roku został dowódcą obrony kibucu Kefar Giladi. W marcu 1944 roku został dyrektorem wywiadu wojskowego Hagany (Szai), który później przekształcił się w Agencję Wywiadu Wojskowego Aman. Funkcję dyrektora Agencji pełnił do 1949 roku.
W dniu 30 czerwca 1948 roku Be'eri oskarżył o zdradę i postawił przed sądem oficera armii izraelskiej, kapitana Meira Tobianskiego, którego rozkazał rozstrzelać po uzyskaniu wyroku skazującego. Tego samego dnia podwładni Be'eriego poddali torturom uwięzionego 14 maja Jehudę Amstera, asystenta arabskiego burmistrza Hajfy. Miarodajne opracowanie dziejów wywiadu izraelskiego - Dana Raviva i Yossi Melmana: Każdy szpieg to książę (wydanie polskie, 1993 rok, oryg. Every Spy a Prince, 1990), stwierdza że - Ludzie Be'eriego bili go, polewali wodą, wyrywali mu zęby, przypiekali stopy ogniem i wstrzykiwali narkotyki. W 1964 roku rząd Izraela podał ten fakt do wiadomości publicznej i wypłacił odszkodowanie. W kilka tygodni później ludzie Be'eriego uprowadzili i rozstrzelali w trybie doraźnym podwójnego agenta izraelskiego, pracującego rzekomo dla Arabów. Śledztwo wszczęte w tej sprawie przez premiera, a zarazem ministra obrony Dawida Ben Guriona ujawniło opisany przypadek stosowania tortur[1]. W grudniu 1948 roku sąd wojskowy uznał Be'eriego winnym zabójstwa M. Tobanskiego. Zdegradowano go do stopnia szeregowca, usunięto ze stanowiska szefa wywiadu wojskowego i wykluczono ze służby wojskowej. 19 lipca 1949 roku został aresztowany ponownie i oskarżony o egzekucję Tubanskiego. 15 października 1949 roku sąd orzekł jego winę, lecz zważywszy na lojalną służbę dla Izraela, skazał go na symboliczną karę jednego dnia więzienia. Ułaskawił go pierwszy prezydent Izraela, Chaim Weizmann.
Barry zmarł w styczniu 1958 roku na zawał serca.
[link widoczny dla zalogowanych]

To Be'eri jako najbliższy współpracownik i prawa ręka Ben Guriona jest twórcą na bazie HAGANY: AMANU(wywiad wojskowy), Mossadu (agencja wywiadowcza) i Szin Betu (kontrwywiad). Nikt nie miał wątpliwości że ujawniony mord na Tobanskim wykonano za wiedzą Ben Guriona, stąd "symboliczny" wyrok.

lutnia · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 2723 Przeczytał: 0 tematów

Beniamin Gibli (1919 - 19 sierpnia 2008) był szefem izraelskiego wywiadu wojskowego od czerwca 1950 do marca 1955 roku. Gibli został zmuszony do dymisji w wyniku ujawnienia afery Lavona , zbrodniczej izraelskiej operacji "Susannah" w Egipcie w 1954 roku.

Биография

Родился в 1919 году в Петах-Тикве. В 1940 году женился на Эстер Пинхаси.[1] C 1941 по 1944 годы Гибли служил в «Еврейской полиции» Палестины, созданной по инициативе британской администрации. После провозглашения независимости Израиля стал начальником полиции Иерусалима.[2]
С 1950 по 1955 годы возглавлял военную разведку Израиля, затем работал военным атташе в Великобритании и странах Скандинавии. После выхода в отставку возглавлял ряд компаний в Израиле. Умер 19 августа 2008 года.

Beniamin Gibli i David Ben Gurion

Разведка

Работа Гибли в разведке началась в организации еврейской самообороны Хагана.
В созданной в 1942 году единой еврейской спецслужбе Шай он в 1945 году занял пост заместителя начальника арабского отдела под руководством Эзры Данина. С марта 1948 года Гибли возглавил иерусалимский территориальный отдел «Шай».[1]
30 мая 1948 года Биньямин Гибли вместе с новым начальником военной разведки Иссером Беери арестовали капитана израильской армии Меира Тубянски по подозрению в предательстве и судили его военно-полевым судом (т. н. «суд кенгуру»). Вместе с ещё двумя офицерами они признали Тубянски виновным в шпионаже и приговорили к смерти. Тубянски был расстрелян буквально через несколько минут после окончания суда. Впоследствии Тубянски был реабилитирован и похоронен с военными почестями, а на Гибли легло позорное пятно участия в этой расправе.

Биньямин Гибли с Давидом Бен-Гурионом на передовой
В 1950 году после снятия Беери с должности и ухода на дипломатическую работу его заместителя Хаима Герцога Гибли стал начальником военной разведки Израиля.
В 1954 году Гибли организовал провальную диверсионную операцию в Египте. Вскоре после начала этой операции египетская полиция арестовала 13 израильских агентов, двое из которых покончили жизнь самоубийством, двое были повешены по приговору египетского суда, двое отпущены за недостатком улик, а остальные много лет просидели в тюрьме.
После обнародования информации египетской стороной в Израиле разразился громадный скандал, получивший название «дело Лавона» или «грязное дело» (Эсек биш), который тянулся с 1954 до 1960 года. Биньямин Гибли и министр обороны Пинхас Лавон обвиняли в провале друг друга. Гибли утверждал, что действовал по приказу Лавона, а Лавон отрицал, говоря, что приказа не было, и Гибли действовал за его спиной. В итоге Гибли был уволен 7 марта 1955 года, а Лавон подал в отставку.[3]

Дипломатическая работа

Гибли некоторое время ещё оставался на военной службе и в ноябре 1956 командовал пехотной бригадой «Голани» во время Синайской кампании[4][5]. В 1961 году Гибли был назначен военным атташе в Лондоне, затем работал в Скандинавии.[6]

Бизнес

В 1967 году он был был назначен директором электрической компании «Хеврат хашмаль», а затем директорствовал во многих крупнейших израильских государственных компаниях.[6]

Семейные скандалы

Со своей второй женой Элишвой Гибли познакомился в 60-е годы. За две недели до смерти Гибли пришёл в в полицию и пожаловался на то, что его избивает жена, которая всё отрицала. Согласно завещанию Гибли, составленного за год до смерти, большую часть из более чем миллиона шекелей наследства он завещал больницам и благотворительным фондам, своему личному водителю он оставил 20 тысяч шекелей, помощнице по хозяйству — 50 тысяч, а жене — 1 шекель.[7]

После смерти

Ответ на вопрос о том, кто же на самом деле отдал приказ о проведении операции «Сусанна», Гибли обещал дать в своей книге. Однако на момент его смерти книга осталась неопубликованной. Решение о том, что делать с рукописью, теперь может принять жена Гибли. Однако, учитывая потенциальный гонорар в размере 100 тыс. шекелей, родственники Гибли грозят жене разведчика судебными исками с претензиями на часть гонорара.[7]
[link widoczny dla zalogowanych]

Nie ma polskiej wersji biografii Beniamina Gibli. Dlaczego to każdy może sobie dośpiewać..............
Cel uświęca środki, to hasło z żelazną konsekwencją realizowali Isser Be'eri i Beniamin Gibli, "TFURCY" izraelskiego, zbrodniczego państwowego terroryzmu.

lutnia · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 2723 Przeczytał: 0 tematów

Pinchas Lawon (ur. 12 lipca 1904 roku w Kopyczyńce jako Pinchas Lubianiker; zm. 24 stycznia 1976 w Tel Awiwie) – izraelski polityk i przywódca ruchu robotniczego, który w latach 1950-1955 pełnił różne funkcje ministerialne w izraelskim rządzie, w tym w okresie 1954-1955 był Ministrem Obrony. Najlepiej znany z Afery Lawona.

Życie osobiste

Pinchas Lawon urodził w 1904 roku się jako Pinchas Lubianiker w Kopyczyńce w Monarchii Austro-Węgierskiej (obecnie terytorium Ukrainy)[1]. Urodził się w rodzinie żydowskiej. Jako nastolatek wstąpił do żydowskiej młodzieżowej organizacji syjonistycznej Ha-Szomer Ha-Cair. Studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim, gdzie od 1923 roku współorganizował młodzieżową organizację Gordonia w regionie.
W 1929 roku, w wieku 25. lat wyemigrował do Mandatu Palestyny. Rok później uczestniczył w zakładaniu kibucu Hulda. W kolejnych latach zajmował różne stanowiska w kierownictwie organizacji Gordonia, coraz bardziej angażując się w działalność polityczną. W okresie tym Lawon rozwijał ideologię ruchu Gordonia, tworząc program działalności edukacyjnej i politycznej. Dążył on do zjednoczenia całego Ruchu Kibuców. W styczniu 1947 roku Lawon ożenił się. W noc poślubną dowiedział się, że żona jest prostytutką. Tydzień później rozwiódł się, a rok później poślubił Lucy Elstein.

Kariera polityczna

Z racji swojej przynależności do ruchu młodzieżowego Gordonia, Lawon od młodości był związany z działalnością syjonistycznego ruchu socjaldemokratycznego Hapoel Hatzair. Od 1930 roku był aktywnie zaangażowany w działalność lewicowej partii politycznej Mapai. Jako delegat uczestniczył w różnych kongresach syjonistycznych i w Komitecie Wykonawczym Światowej Organizacji Syjonistycznej. W latach 1938-1939 Pinchas razem z Icchakiem Ben-Aaronem pełnił funkcję sekretarza generalnego partii politycznej Mapai. W 1942 roku został wybrany do Komitetu Wykonawczego żydowskiego związku zawodowego Histadrut. W kolejnych latach był także szefem resortu pracy w Histadrut. Wszystkie te funkcje nakreśliły jego polityczną drogę. W 1941 roku opublikował swój pierwszy zbiór artykułów i przemówień "Tajniki", a w 1945 roku opublikował zbiór "W debacie politycznej".
Po proklamacji niepodległości Izraela 14 maja 1948 roku, Lawon zaangażował się w tworzenie ustroju politycznego Izraela. W latach 1949-1950 pełnił funkcję sekretarza generalnego centrali związkowej Histadrut. Za jego namową Unia Nauczycieli Izraela i Organizacja Religijnych Pracowników przyłączyły się do Histadrut. Inicjował także projekty budownictwa mieszkaniowego dla pracowników, które były realizowane przez Histadrut. Z ramienia partii politycznej Mapai zajął miejsce w I Knesecie. Pełnił funkcje przewodniczącego Komisji Pracy, oraz był członkiem Komisji Tymczasowej Konstytucji i Komisji Spraw Zagranicznych i Obrony[2].

Działalność rządowa
Gdy 1 listopada 1950 roku Dawid Ben Gurion sformował swój drugi rząd, Pinchas Lawon został mianowany ministrem rolnictwa. Rząd ustąpił w lutym 1951 roku z powodu odrzucenia przez parlament propozycji reformy edukacyjnej. W wyniku wyborów parlamentarnych w 1951 roku Lawon wszedł do II Knesetu. W rządzie Dawida Ben Guriona został ministrem bez teki (od 17 sierpnia 1952 roku). Po wycofaniu się Ben Guriona z życia politycznego, nowy rząd sformował Mosze Szaret. Powołał on Lawona na urząd ministra obrony. Jego ostatnią ministerialną decyzją było powołanie Mosze Dajana na Szefa Sztabu Generalnego Sił Obronnych Izraela. Między Lawonem a Dajanem istniał poważny konflikt. Lawon był spadkobiercą polityki obronnej Dawida Ben Guriona, i jego nominacja na ministra obrony była spostrzegana jako potwierdzenie tego stanu. Wizja ta umieściła Lawona na kursie kolizyjnym z grupą młodych ludzi w partii Mapai, którzy krytykowali Ben Guriona. Należał do nich Mosze Dajan. Po nominacji Dajana na Szefa Sztabu Generalnego konflikt ten tylko pogłębił się i bardzo szybko przeniósł się na niektóre kwestie bezpieczeństwa państwa. Gdy Dajan zażądał zakupienia francuskich czołgów AMX-13, Lawon sprzeciwił się i zablokował tę propozycję.

Afera Lawona

W dniu 8 grudnia 1954 roku Egipt ogłosił, że złapał izraelskiego szpiega. Szybko poprowadzone dochodzenie ujawniło izraelską siatkę szpiegowską, która stała za serią zamachów bombowych przeprowadzonych w Egipcie. Proces sądowy schwytanych agentów rozpoczął się 11 grudnia i trwał do 27 stycznia 1955 roku. Dwaj agenci zostali skazani na śmierć przez powieszenie, reszta otrzymała kary długiego więzienia. Proces był szeroko krytykowany i określany jako pokazowy, pojawiły się także podejrzenia, że zeznania skazanych uzyskano przy pomocy tortur[3]. W samym Izraelu, minister obrony Pinchas Lawon zaprzeczył, jakoby cokolwiek wiedział o całej operacji false flag. W celu wyjaśnienia afery Lawona powołano specjalną komisję dochodzeniową. Nie udało się jej jednak znaleźć dowodów na to, że Lawon zlecił wykonanie tej operacji. Sam minister próbował zrzucić winę na Szymona Peresa, który był wówczas sekretarzem stanu w ministerstwie obrony. Zeznania Peresa i Mosze Dajana świadczyły jednak na niekorzyść Lawona, który ostatecznie 21 lutego 1955 roku zrezygnował z ministerialnego stanowiska.
W wyniku wyborów parlamentarnych w 1955 roku Lawon wszedł do III Knesetu, nie podjął jednak żadnej działalności w komisjach parlamentarnych. Wokół jego osoby nieustannie było wiele niedomówień. Z tego powodu powrócił on do centrali związkowej Histadrut, gdzie w latach 1956-1961 pełnił obowiązki sekretarza generalnego. Po wyborach parlamentarnych w 1959 roku wszedł do IV Knesetu. W kwietniu 1960 roku w sprawie afery Lawona pojawiły się duże wątpliwości – odnaleziono m.in. nieścisłości w zeznaniach. Okazało się także, że dokument zawierający ich treść mógł zostać sfałszowany. Ben Gurion zarządził utworzenie nowej komisji, przewodzonej przez sędziego Chaima Cohena. Dochodzenie stwierdziło fakty oszustwa oraz to, że Lawon rzeczywiście nie wydał zezwolenia na rozpoczęcie tajnej operacji w Egipcie. Pomimo tego Ben Gurion nie przyjął wyników powtórnego śledztwa, uznając je za efekt wewnątrzpartyjnej walki w partii Mapai. Doprowadziło to do odwołania Lawona z centrali związkowej Histadrut. W 1962 roku zrezygnował on także z członkostwa w Mapai i założył własne ugrupowanie polityczne Min Ha'Jesod. W 1964 roku ostatecznie wycofał się z życia politycznego[4].

Późniejsze życie

Po długiej chorobie Lawon zmarł 24 stycznia 1976 roku w Tel Awiwie.
[link widoczny dla zalogowanych]

Pinchas Lawon został ofiarą fiaska operacji "Susannah", wymyślonej przez Ben Guriona, Mosze Dajana i Szymona Peresa. Oficjalnie Izrael przez prawie 60 lat nie tylko nie przyznawał się do tej zbrodniczej zbrodniczej prowokacji, ale obciążał całą winą egipskiego prezydenta Gamala Abdel Nasera....................

lutnia · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 2723 Przeczytał: 0 tematów

Pinchas Lavon, Mosze Dajan, w środku w drugim rzędzie Szymon Perez
[link widoczny dla zalogowanych]

Afera Lawona

Afera Lawona – wydarzenia z historii Izraela związane ze skandalem, jaki wybuchł po nieudanej tajnej operacji izraelskiego wywiadu, znanej jako operacja "Susannah". Podczas tego przedsięwzięcia w lecie 1954 r. agenci żydowscy umieścili bomby w budynkach znajdujących się w Egipcie, ale w większości należących do Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Uczynili to z nadzieją, że winą za eksplozje zostanie obarczone: Bractwo Muzułmańskie, komuniści, nieokreśleni malkontenci lub lokalni nacjonaliści[1]. Wydarzenia te stały się szerzej znane jako afera Lawona lub sprawa Lawona z powodu izraelskiego ministra obrony Pinchasa Lawona, który został zmuszony z ich powodu do rezygnacji. Czasem określa się je eufemistycznie jako niefortunna sprawa (העסק הביש, HaEsek HaBish).
Izrael oficjalnie przyznał się do przeprowadzenia akcji w 2005 roku, kiedy prezydent Mosze Kacaw uhonorował dziewięciu egipskich Żydów – agentów, którzy brali w niej udział[2].

Operacja "Susannah"

We wczesnych latach 50. XX wieku Stany Zjednoczone zaczęły prowadzić aktywną politykę względem Egiptu. Kontrastowało to z poczynaniami Wielkiej Brytanii, która przestała już być światową potęgą kolonialną. Izrael obawiał się takiego stanu rzeczy, zwłaszcza wycofania oddziałów brytyjskich znad Kanału Sueskiego, co mogło zachęcić egipskiego prezydenta Gamal Abdel Nasera do ataku na to właśnie państwo. Początkowo państwo żydowskie dążyło do zmiany tej sytuacji przy pomocy środków dyplomatycznych, ale bezskutecznie[3].
W lecie 1954 roku pułkownik Binyamin Gibli, szef Amanu – izraelskiego wywiadu wojskowego, rozpoczął realizację operacji "Susannah". Jej celem było przeprowadzenie zamachów bombowych i innych aktów sabotażu w Egipcie, co miało zdestabilizować sytuację wewnętrzną w tym kraju, a co za tym idzie zablokować wycofywanie brytyjskich sił zbrojnych z regionu. Do realizacji tego planu wyznaczono tajną Jednostkę 131, funkcjonującą w strukturach Amanu od 1950 r. Jej członkami zostali agenci przyjęci kilka lat wcześniej, kiedy oficer izraelskiego wywiadu Avram Dar przybył do Kairu, podając się za brytyjskiego obywatela Gibraltaru o nazwisku John Darling. Zwerbował kilku egipskich Żydów, którzy poprzednio zaangażowani byli w akcję nielegalnej emigracji do Izraela, i rozpoczął ich przeszkolenie.
Aman zadecydował o uaktywnieniu tej struktury wiosną 1954 r.
2 lipca grupa przeprowadziła atak bombowy na budynek poczty w Aleksandrii, a 14 lipca zaatakowała w ten sam sposób biblioteki amerykańskiej agencji informacyjnej w Aleksandrii i Kairze, a także brytyjski teatr. Bomby domowej roboty, składające się z kwasu w torbie umieszczonej nad pojemnikiem z nitrogliceryną zostały podłożone m.in. w książkach, które umieszczono następnie na półkach bibliotecznych. Kilka godzin później, gdy kwas przeżarł torby, bomby wybuchły, powodując nieznaczne szkody materialne, nie zabijając i nie raniąc nikogo.
Operację nadzorował izraelski agent Avraham Seiderberg (Avri Elad). Egipskiemu kontrwywiadowi udało się aresztować jednego z zamachowców, Philipa Natansona w Rio Theatre, kiedy bomba przedwcześnie wybuchła w jego kieszeni. Gdy Egipcjanie przeszukali jego mieszkanie, odkryli tam dowody na istnienie całej siatki wywiadowczej, wraz z nazwiskami współpracowników Natansona. Kilku z nich zostało aresztowanych, włączając w to egipskich Żydów i Izraelczyków. Pułkownikowi Darowi i Seidenbergowi udało się zbiec. Jeden z agentów był torturowany w egipskim więzieniu, w następstwie czego zmarł. Inny – urodzony na Węgrzech Meir Max Bineth – popełnił samobójstwo. Proces sądowy pozostałych schwytanych agentów rozpoczął się 11 grudnia i trwał do 27 stycznia 1955 r. Dwaj agenci – Moshe Marzouk i Shmuel Azar – zostali skazani na śmierć przez powieszenie, reszta otrzymała kary długiego więzienia. Proces był szeroko krytykowany i określany jako pokazowy, pojawiły się także podejrzenia, że zeznania skazanych uzyskano przy pomocy tortur[4].
Dwaj spośród uwięzionych, Meir Meyuhas i Meir Za'afran, wyszli na wolność w 1962 roku. Reszta opuściła więzienia w lutym 1968 roku, w wyniku wymiany jeńców wojennych.
Wkrótce po nagłośnieniu tej sprawy ówczesny szef Mossadu Isser Harel podał w wątpliwość uczciwość agenta Amanu, Avrahama Seidenberga. Pomimo tego był on wykorzystywany do zadań wywiadowczych do 1956 roku, kiedy przyłapano go na próbie sprzedaży izraelskich dokumentów Egipcjanom. Został osądzony i skazany na 10 lat więzienia. W 1980 r. Harel publicznie ujawnił dowody na to, że Sidenberg został zwerbowany przez Egipcjan jeszcze przed operacją "Susannah".

Polityczne skutki

Podczas spotkania z ówczesnym premierem Izraela Mosze Szarettem, minister obrony Pinhas Lawon zaprzeczył, jakoby cokolwiek wiedział o opisanej wyżej operacji. Gdy co innego stwierdził Gibli, szef rządu stworzył komisję, która rozpoczęła dochodzenie w tej sprawie. Organ ten składał się m.in. z sędziego izraelskiego sądu najwyższego Isaaca Olshana i szefa sztabu armii izraelskiej Yaakova Dori. Komisji nie udało się znaleźć dowodów na to, że Lawon zlecił wykonanie tej operacji. Sam minister próbował zrzucić winę na Szymona Peresa, który był wówczas sekretarzem stanu w ministerstwie obrony i na Gibliego, oskarżając go o niesubordynację i szereg zaniedbań. Zeznania Peresa i Mosze Dajana świadczyły jednak na niekorzyść Lawona, który ostatecznie zrezygnował z ministerialnego stanowiska. Zastąpił go były premier, Dawid Ben Gurion. Wkrótce potem ustąpił także sam Szarett (jego miejsce zajął Ben Gurion).
W kwietniu 1960 r. w sprawie pojawiły się nowe wątpliwości – odnaleziono m.in. nieścisłości w zeznaniach Gibliego. Okazało się także, że dokument zawierający ich treść mógł zostać sfałszowany. Ponadto Seidenberg został oskarżony o krzywoprzysięstwo. Ben Gurion zarządził utworzenie nowej komisji, przewodzonej przez sędziego Chaima Cohena. Dochodzenie stwierdziło fakt krzywoprzysięstwa oraz to, że Lawon rzeczywiście nie wydał zezwolenia na rozpoczęcie operacji. Pomimo tego Ben Gurion nie przyjął wyników powtórnego śledztwa, uznając je za efekt wewnątrzpartyjnej walki w Mapai (ówczesnej socjaldemokratycznej izraelskiej partii rządzącej).
Po kolejnym dochodzeniu Ben Gurion zrezygnował z teki ministra obrony. Doprowadziło to jednak do usunięcia Lawona z izraelskiej centrali związkowej Histadrut, a później także wyborów parlamentarnych.
Opisywane powyżej wydarzenia miały wówczas tajny charakter. Do 2005 r. Izrael oficjalnie nie przyznawał się do zorganizowania ataków bombowych w Egipcie, nawet pomimo tego, że szczegóły tej akcji były szeroko znane.

Efekty afery
Operacja "Susannah" i afera Lawona miały katastrofalne skutki dla Izraela z kilku powodów:
Izrael stracił na wiarygodności na arenie międzynarodowej, zwłaszcza w stosunkach z USA i Wielką Brytanią. Swą pozycję odbudowywał przez lata.
Niepowodzenie tej akcji doprowadziło do pojawienia się wątpliwości co do skuteczności tego typu przedsięwzięć – zwłaszcza w tych przypadkach, gdy wykorzystywano prowokacje.
Skandal związany z operacją "Susannah" doprowadził do spadku zaufania wyborców do rządzącej partii Mapai i poważnego jej osłabienia.
W marcu 2005 roku Izrael publicznie uhonorował tych agentów, którzy dożyli do tego momentu. Każdemu z nich prezydent Mosze Kacaw uroczyście wręczył w imieniu państwa dyplom uznania[2].
[link widoczny dla zalogowanych]

Najciekawsza jest jednak w całej sprawie tzw. tajna Jednostka 131. Nie wchodziła ona w oficjalne struktury Amanu, nie był w tę sprawę wtajemniczony nawet minister obrony Izraela Pinchas Lavon. Była to grupa agentów tzw. "ŚPIOCHÓW", wyszkolonych terrorystów i zabójców. Na wypadek konfliktu z Izraelem, mieli siać terror i zniszczenie w swoich krajach zamieszkania. Szkolenie odbywali w specjalnych obozach na terenie Francji i Izraela. Oficjalnie takie struktury podobno powołano tylko w państwach arabskich, znawcy tematu mówią że takie struktury były stworzone już w latach 30 tych XX w.przez Agencję Żydowską w Europie, w państwach gdzie były duże skupiska Żydów. Jest wysoce prawdopodobne że takim agentem "spiochem" był Izaak Fleischfarb alias Józef Światło, stąd bezkarność na Zachodzie, za jego zbrodnie na Polakach.

Polecam obszerną bibliografię:
1. Aviezer Golan - Operation Susannah
2. Ian Black and Benny Morris - Israel's Secret Wars: A History of Israel's Intelligence Services
3. Dan Raviv and Yossi Melman - Every Spy a Prince: The Complete History of Israel's Intelligence Community