www.gargangruelandia.fora.pl

Gargangruel

Zapytać by tę panią trzeba jak bardzo się wzbogaciło. Jakieś cyfry by podała.
Ma chyba jakieś źródło takich danych?

babapl · Bywalec Dołączył: 23 Mar 2011 Posty: 2400 Przeczytał: 0 tematów

"Jestem jednym z tych Niemców, który kocha kraj polskich sąsiadów z uwagi na ich porywające umiłowanie wolności".

"Naród polskich sąsiadów bardzo leży mi na sercu. Gdyby tu zapanowała nowa dyktatura, pojechałbym do Polski, bo tam żyje więcej ludzi, którzy są gotowi zaryzykować coś dla wolności".
----------------------------------
Tak mówił Gauck przed ostatnimi wyborami prezydenckimi w Niemczech.
Niestety, mimo ogromnego poparcia społecznego nie został wybrany, Merkel przeforsowała swojego kandydata i cieszę się, że dostała po nosie za sprawą tego pazernego karierowicza Wulffa.
Coś ona nie ma "ręki" do prezydentów swoją drogą...
Zastanawiam się też, czy sympatia Gaucka do Polaków byłaby odwzajemniona, gdyby działał w Polsce? (Niemcy podobno sklejali dokumenty z "makaronu" wyciąganego z niszczarek).
Coś mi mówi, że szybko nazwano by go oszołomem i domagano by się zamknięcia jego Instytutu.

Gargangruel

I słusznie by się domagano zamknięcia takiej instytucji, która sieje nienawiść. Takie grzebanie się w cudzej przeszłości może powodować trwałe urazy u biednych, zdyscyplinowanych i sumiennych współpracowników legalnych instytucji państwa - członka ONZ.

deHaga · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 675 Przeczytał: 0 tematów

"Uważam Rze" napisał, że w kancelarii tajnej Sejmu mogły zachować się kopie donosów TW ps. "Bolek". Dowód na to dziennikarze gazety znaleźli w tajnych protokołach tzw. komisji Ciemniewskiego badającej lustrację przeprowadzoną przez Antoniego Macierewicza w 1992 roku

- Nie wiem dlaczego wyciągnięto tą sprawę. Ale ja wiem co robiłem i źle, że wciąż muszę mówić ja ja ja. Trzeba zapamiętać raz na zawsze, do końca świata, że to ja ja ja - 10 mln razy powtarzam ja - poprowadziłem ten bój. Organizowałem, poprowadziłem i zwyciężyłem. Nikt inny - żeby było jasne - powiedział były prezydent w rozmowie z TVN24.

Ale jaja ja. To się nazywa ego!

babapl · Bywalec Dołączył: 23 Mar 2011 Posty: 2400 Przeczytał: 0 tematów

Czepiacie się, de Haga!
Wiecie ile jest zaimków? - samych osobowych chyba z osiem!
A gdzie on się kształcił na nauce - w zasadniczej polonistycznej, czy jak?
Poza tym może się jąka, ja-ja-jak się o tych kwitach dowiedział...

Gargangruel

Gargangruel

Margarita · Gość

"Bolek"był najlepszą kreacją PRL-u.

bywalec · Gość

ciekawski · Gość

Od kiedy wiecie o Bolku? Proszę odpowiadać po kolei.

babapl · Bywalec Dołączył: 23 Mar 2011 Posty: 2400 Przeczytał: 0 tematów

Gargangruel

Zgodnie z nowym świeckim obyczajem.

Purysta · Gość

Gargangruel

A z którym punktem regulaminu?
Błąd już poprawiłem, dziękuję. Embarassed

babapl · Bywalec Dołączył: 23 Mar 2011 Posty: 2400 Przeczytał: 0 tematów

(...) tematy dyskusji oscylowały wokół budowy elektrowni atomowej.
Donald Tusk zapewnił, że rząd nie wycofa się z tego projektu. (...)
--------------------------------------
Jeszcze mu nikt nie doniósł, że Merkel atomówki zamyka? Jak mu doniosą, zacznie je zwalczać.

bywalec · Gość

A czemu miałby się wycofywać? Sukces murowany. Przecież z autostradami tak nam dobrze poszło!

Gargangruel

Rząd nie wycofa się z projektu elektrowni atomowej dopóki nie zobaczy sondaży, a jak zobaczy, to się wycofa.

babapl · Bywalec Dołączył: 23 Mar 2011 Posty: 2400 Przeczytał: 0 tematów

Eee, tym razem to się chyba nie wycofa.

(...) informacje dotyczące narastającego w niektórych krajach UE sceptycyzmu wobec przyszłości energetyki jądrowej "nie zmieniają naszego stanowiska".

Kochani, to jest mąż stanu, a nie płachetka na patyku!

Gargangruel

Myślę, że może nie dotrwać do wycofania się.

babapl · Bywalec Dołączył: 23 Mar 2011 Posty: 2400 Przeczytał: 0 tematów

Kto wie, kto wie...
Bo, lekko trawestując:

Klaskaniem mając obrzękłe prawice,
Znudzony pieśnią, lud woła o czyny;

i to niekoniecznie o elekrownie atomowe i późniejsze emerytury.

lutnia · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 2723 Przeczytał: 0 tematów

ix

"1942
poligon czerwonych generałów"

Władimir Bieszanow

Witaj!

Może nie zaskoczy, ale naprawdę warto.

lutnia · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 2723 Przeczytał: 0 tematów

Владимир Васильевич Беша́нов (родился в 1962 году, Брест, СССР) — автор книг по истории Великой Отечественной войны. Проживает в Бресте. Капитан 3-го ранга в отставкe

Список публикаций:

60 сражений Наполеона

deHaga · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 675 Przeczytał: 0 tematów

Wkrótce samotne Szwedki nie będą musiały wyjeżdżać do Finlandii czy Danii, by poddać się zabiegowi inseminacji. W parlamencie szykuje się zmiana prawa, która pozwoli singielkom na wspomagany rozród. Od lat trwa w Szwecji dyskusja o tym, czy o rodzicielstwie ma decydować imperatyw posiadania partnera. Otóż nie. ... Trzy partie rządzącej koalicji: Umiarkowana Partia Koalicyjna, Ludowa Partia Liberałów i Partia Centrum chcą zmienić prawo i umożliwić samotnym kobietom inseminację. „Jesteśmy przekonani, że faktu, czy jest się odpowiednim rodzicem, nie rozstrzyga konieczność życia w relacji z kimś lub nie - ogłosiło na łamach „Svenska Dagbladet" trzech posłów z rządzących partii z komisji socjalnej parlamentu. W szwedzkim parlamencie zdecydowana większość opowiada się za przegłosowaniem wniosku. ...
W kwietniu ubiegłego roku Chrześcijańscy Demokraci nie wyrazili zgody na legitymizację inseminacji kobiet nie mających partnerów. Wówczas też inne rządowe partie zagłosowały przeciwko propozycjom wprowadzenia zmian w prawie w tym zakresie. Teraz jednak jedynym ugrupowaniem, które się temu przeciwstawia to ugrupowanie chadeków. Przewodniczący partii i minister spraw socjalnych Göran Hägglund, ocenił umożliwienie samotnym kobietom prawa do inseminacji jako „prawdziwie złą propozycję". - Wszystkie dzieci mają prawo do rodziców - stwierdził, a nie dorośli do dzieci. Dziecko to nie prawo człowieka - komentował. Podczas, gdy w społeczeństwie dyskutuje się potrzebę zwiększenia obecności ojca w życiu dziecka, pozbawia się niektóre dzieci prawa do rodzica, podkreślił. Jego zdaniem faktu, że wielu rodziców się rozwodzi czy żyje w separacji, nie można porównywać z obecną propozycją. - Jeżeli się rozstają, nadal obydwoje ponoszą odpowiedzialność za swoje dziecko – powiedział.
- To dobro dziecka powinno się znaleźć w centrum uwagi - przekonywał przewodniczący komisji socjalnej parlamentu, centrysta Kenneth Johansson. W jego opinii należy respektować, to że rodziny mają różne konstelacje. Odpowiedzialne rodzicielstwo bowiem opiera się na zdolności dania dziecku miłości, bezpieczeństwa i zapewnienia opieki. Niezależnie czy wychowuje się dzieci razem czy jako samotny rodzic - zaakcentował.

Anna Nowacka-Isaksson: Singielki będą inseminowane
Rzeczpospolita, 29-02-2012
Całość: [link widoczny dla zalogowanych]

Identyfikuję się z wytłuszczoną przeze mnie tezą.

babapl · Bywalec Dołączył: 23 Mar 2011 Posty: 2400 Przeczytał: 0 tematów

Jedni walczą o dziecko bez tatusia, inni znów chcą, żeby miało dwóch zamiast mamusi...
Dawno temu, gdzieś w Czechosłowacji widziałam na murze nagryzmolone: svět se posral!
Ciekawe co myśli autor tego odkrycia dzisiaj, po 30 latach?

deHaga · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 675 Przeczytał: 0 tematów

Witam Szanowną Babę i polecam list ambasadora Niemiec w Polsce, Rüdigera von Fritscha pt. Wrogość nas rani.
[link widoczny dla zalogowanych]
w odpowiedzi na ostatnii weekendowy dodatek do drukowanej Rzepy Plus-Minus.

Kim jest von Fritsch? Dowiadujemy się ciekawych rzeczy:
Studiował germanistykę i historię w Erlangen i Bonn, od 1984 roku w służbie dyplomatycznej Niemiec. W latach 1986–1989 był referentem politycznym w ambasadzie RFN w Warszawie. Do jego zadań należało wtedy m.in. utrzymywanie kontaktu z ówczesną opozycją w Polsce. W latach 1989–1992 pracował jako referent ds. prasy i kultury w niemieckiej ambasadzie w Nairobi. W późniejszym okresie był zatrudniony m.in. w niemieckim Ministerstwie Spraw Zagranicznych i w przedstawicielstwie Niemiec przy Unii Europejskiej w Brukseli. W latach 2004–2007 był zastępcą szefa Federalnej Służby Wywiadowczej - Bundesnachrichtendienst BND. Następnie kierował wydziałem gospodarki i rozwoju Ministerstwa Spraw Zagranicznych (2007–2010).
W 2009 wydał książkę Die Sache mit Tom – eine Flucht in Deutschland opisującą jego starania wydostania kuzyna i dwóch przyjaciół z NRD w 1974 – von Fritsch przyznał się do podrobienia zachodnioniemieckich paszportów. W lipcu 2010 został mianowany ambasadorem Niemiec w Polsce.

babapl · Bywalec Dołączył: 23 Mar 2011 Posty: 2400 Przeczytał: 0 tematów

No, cóż - potrafi pan ambasador chwytać ze serce...
Crying or Very sad

Gargangruel

Czy to jednak nie przesada, aby przedstawiciel niemieckiego rządu "gniewał się" na zagraniczną prasę?
To chyba obciach, nie?

babapl · Bywalec Dołączył: 23 Mar 2011 Posty: 2400 Przeczytał: 0 tematów

On się nie gniewa, on polemizuje. I jest mu przykro.

Gargangruel

Mam ten Plus Minus. Ja tam wrogości nie zauważyłem. Trochę SE jaj chłopaki porobili, a tu zaraz taki rejwach.

bywalec · Gość

No właśnie, ja niestety, tego dodatku nie mam. Napisz Pan, Panie Kerowniku, co to za jaja, że ambasador aż "wystosował". Znowu jakaś heca z Mazurkiem?

Gargangruel

Może chodziło o zamieszczenie greckiego plakatu, na którym Merkel jest w hitlerowskim mundurze ze swastyką.
Tytuł plakatu: Od Hitlera do Merkel.

babapl · Wysłany: Śro 16:47, 07 Mar 2012 Temat postu:

Jest afera! Poseł Girzyński mlaskał przy jedzeniu!
Gorzej jeszcze - oblizywał nóż, co uszło uwagi gospodyni.

[link widoczny dla zalogowanych]

Nic dziwnego, że się pani Monika wkur...ła. Chamstwu w życiu należy się przeciwstawiać siłom i ...itd.

Gargangruel · Wysłany: Śro 17:25, 07 Mar 2012 Temat postu:

Czy jest jakiś przepis, który zabrania mlaskania?
Bo chyba nikt POWAŻNIE nie traktuje jakichś zabobonów i przestarzałych samczych zasad.

babapl · Wysłany: Czw 15:16, 08 Mar 2012 Temat postu:

Ta kampania okazała się najlepsza.
I nic dziwnego; już pułkownik Rżewskij mawiał, że do kobiet trzeba z kulturą.
Puszkina znajesz? Lermontowa czytała? Nu, tak rozdiewajsia!

Gargangruel · Wysłany: Sob 12:23, 10 Mar 2012 Temat postu:

Przypomniał, że w poszukiwaniu gazu łupkowego wywiercono dotychczas tylko trzynaście otworów, a naprawdę wiarygodne dane o wielkości złóż będzie można uzyskać dopiero po co najmniej 100 odwiertach. 13 prób to jest bardzo mało - podkreślił.

To z dziennika.pl. Główny Geolog Kraju stwierdził, że 13 prób to bardzo mało, aby czynić prognozy, ale NA PEWNO gazu jest mniej niż przypuszczamy.
Oświecił go Duch Putina, bo przecież nie Duch Święty.

deHaga · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 675 Przeczytał: 0 tematów

Ułatwienia dla Rosjan. PiS: Co z bezpieczeństwem?
PiS i Solidarna Polska krytykują projekt ustawy w sprawie ratyfikacji umowy o małym ruchu granicznym z Kaliningradem.
Umowę o małym ruchu granicznym między obwodem kaliningradzkim a częścią Pomorza oraz Warmii i Mazur podpisali w połowie grudnia w Moskwie szefowie dyplomacji Polski i Rosji Radosław Sikorski i Siergiej Ławrow. Teraz Sejm musi przyjąć ustawę wyrażającą zgodę na ratyfikację umowy przez prezydenta Bronisława Komorowskiego. Kluby PO, PSL, Ruchu Palikota i SLD poparły w Sejmie projekt.
Według Witolda Waszczykowskiego (PiS) w rządowych wyjaśnieniach dotyczących wejścia w życie tej umowy brakuje prawdziwej oceny skutków społecznych, gospodarczych, szacunków dotyczących wzrostu ruchu osobowego, korzyści wynikających z wymiany kulturalnej, czy turystycznej.
Ponadto - zdaniem Waszczykowskiego - w uzasadnieniu brakuje oceny co do tego, jak umowa wpłynie na bezpieczeństwo.
Krytyczny wobec założeń umowy jest także klub Solidarnej Polski. W ocenie Tadeusza Woźniaka, "uprzywilejowane traktowanie" całego obwodu kaliningradzkiego wydaje się niezasadne ze względu na to, że "władze Rosji wykonują ruchy nieprzyjazne w stosunku do Polski".

Całość tu: [link widoczny dla zalogowanych]

Kluby PO, PSL, Ruchu Palikota i SLD wydają się być chyba kompletnie pozbawione daru wyobraźni. A jeśli nie, to już możemy zacząć się bać!

Gargangruel · Wysłany: Śro 23:02, 14 Mar 2012 Temat postu:

A co z dalszą częścią Pomorza i Warmii?
Będą tam strzelać do podejrzanie wyglądających, czy robić łapanki?

bywalec · Gość

Gdybyż tak Ruscy chcieli komuś* sprzedać ten problematyczny kawałek! Jak Alaskę. Lecz obawiam się, że odebrało im rozum w takich kwestiach tylko ten jeden raz. Laughing

* niekoniecznie Chińczykom Confused

Gargangruel · Wysłany: Śro 23:35, 14 Mar 2012 Temat postu:

A co jakby sprzedali Rumunom?

bywalec · Gość

A mają siano ci Rumuni? Bo to rąbnie ich trochę po kieszeni.

Gargangruel · Wysłany: Czw 12:11, 15 Mar 2012 Temat postu:

Uchch!
Ty bywalec, Ty wiesz...

deHaga · Wysłany: Pon 15:40, 19 Mar 2012 Temat postu:

Rzepa donosi:
Pięciu byłych opozycjonistów z lat 80. rozpoczęło w Krakowie głodówkę w obronie lekcji historii w szkołach. Protest przeciwko zamierzeniom resortu edukacji podjęli w poniedziałek w kościele salezjanów na Dębnikach. Wśród głodujących jest krakowski radny PiS Adam Kalita, pracownik Instytutu Pamięci Narodowej oraz Grzegorz Surdy, były działacz NZS i WiP, także pracujący dziś w krakowskim IPN.
Głodujący domagają się zmiany planów Ministerstwa Edukacji dotyczących nowej podstawy programowej historii. Chodzi o szkoły ponadgimnazjalne, których uczniowie pierwszych klas zaczynaliby naukę od czasów współczesnych, by już rok później dokonać wyboru – nadal uczyć się tego przedmiotu na poziomie rozszerzonym czy zdecydować się na lekcje "historii i społeczeństwa", które z dzisiejszym programem nauczania dziejów Polski czy Europy nie mają wiele wspólnego. Według protestujących, te plany to próba zniszczenia polskiej tożsamości.

Polecam pasujący do tematu artykuł pedagoga, prof. UMK w Toruniu, Aleksandra Nalaskowskiego "Szkoła udręczona":
[link widoczny dla zalogowanych]

babapl · Wysłany: Pon 19:00, 19 Mar 2012 Temat postu:

Wstrząsający artykuł. Wszyscy są winni, nie tylko Tusk i sługusy!

Gargangruel · Wysłany: Pon 20:55, 19 Mar 2012 Temat postu:

Artykuł wstrząsający i nic nie przesadzony.

Gargangruel · Wysłany: Śro 0:31, 21 Mar 2012 Temat postu:

Nigdy za wiele historii.

Hańba obojętnych

Przed 1939 rokiem oraz w pierwszych latach wojny wolny świat odwrócił się do Żydów plecami
W sobotę 13 maja 1939 r. w porcie w Hamburgu stał statek „St. Louis" niemieckiej firmy Hapag. Od rana na ten luksusowy transatlantyk, nad którym powiewała swastyka, zaczęli przybywać pasażerowie. Załadunek 907 osób i ich bagaży trwał cały dzień. Statek miał płynąć do Hawany. Pasażerowie nie myśleli jednak o kubańskich plażach. Nad Europą wisiało widmo wojny: Hitler połknął już Austrię i Czechosłowację, w Niemczech nasilały się represje wobec Żydów, zmuszano ich do emigracji. Zgodnie z życzeniem wodza Niemcy miały być krajem wolnym od Żydów (Judenfrei). Dlatego pasażerami transatlantyku byli Żydzi.
W 1925 r. w Niemczech żyło 564 tys. Żydów. W latach 1933-1939, według szacunków Wysokiego Komisarza Ligi Narodów ds. Uchodźców, Trzecią Rzeszę opuściło 329 tys. z nich. Społeczność międzynarodowa zdawała sobie sprawę z sytuacji. 6 lipca 1938 r. w Evian rozpoczęła się zwołana z inicjatywy Stanów Zjednoczonych międzynarodowa konferencja, podczas której zamierzano przygotować wspólną politykę wobec uchodźców z Niemiec. Konferencja zakończyła się fiaskiem. Przedstawiciele uczestniczących w niej rządów wyjaśniali, że z rozmaitych przyczyn nie mogą przyjąć Żydów. A sytuacja tych ostatnich stawała się coraz bardziej dramatyczna. Po „kryształowej nocy" (9 listopada 1938 r.) internowano 30 tys. Żydów. 24 stycznia 1939 r. Hermann Göring utworzył Centralne Biuro Emigracji Żydów.
Ucieczka do piekła
Gdy „St. Louis" opuszczał wody terytorialne III Rzeszy, 907 Żydów znajdujących się na jego pokładzie odczuwało ulgę i radość. Wiedzieli, że muszą opuścić Niemcy, jeśli chcą przeżyć. Aż 743 pasażerów „St. Louis" miało promesy wiz pobytowych w USA. Na Kubie chcieli czekać na swoją kolej na wjazd do Ameryki (w USA obowiązywał roczny kontyngent przyjęć imigrantów).
Luksusowy statek dostarczał rozrywek, dobrego jedzenia, organizowano koncerty, było kino, a w przestronnych salach organizowano bale. Kapitan statku Gustav Schröder okazał się przyzwoitym człowiekiem, odnoszącym się do pasażerów z szacunkiem.
26 maja 1939 r. na horyzoncie pojawiły się plaże okolic Hawany. Na pokładzie zapanował entuzjazm. Pasażerowie słali telegramy do rodzin i przyjaciół: „Dopłynęliśmy!". Nikt nie przypuszczał, że statek zostanie zmuszony do powrotu do piekła.
Ultimatum Hawany
W 1939 r. w Hawanie przebywały cztery tysiące żydowskich uchodźców z Niemiec. Wydawanie zezwoleń imigracyjnych dla europejskich Żydów stało się dochodowym interesem dla Manuela Benitesa, dyrektora kubańskiego wydziału imigracyjnego. Ocenia się, że Benites na wydawaniu wiz wjazdowych na Kubę zarobił milion dolarów. By położyć kres praktykom korupcyjnym, 5 maja 1939 r. kubański rząd wprowadził nowe, rygorystyczne zasady przyjmowania uchodźców. Dlatego „St. Louis" płynął do Hawany pełną parą: liczono, że nowe prawo nie zdąży wejść wżycie.
Nadzieje okazały się płonne. Kubańskie władze nie pozwoliły uchodźcom zejść na ląd. Rozmaite instytucje zajmujące się pomocą żydowskim uchodźcom w Stanach Zjednoczonych próbowały negocjować. Amerykański konsul Coert du Bois starał się przekonać kubańskiego ministra obrony Juana Ramosa, że odmowa przyjęcia pasażerów niemieckiego statku będzie miała negatywny wpływ na obraz Kuby na świecie. Ramos odpowiedział, że „sprawa statku ››St. Louis‹‹ jest zamknięta". Konsul bezskutecznie interweniował u swoich przełożonych w Waszyngtonie. Avra Warren, szef sekcji wizowej wDepartamencie Stanu, podkreślał, że amerykańskie władze nie życzą sobie żadnej oficjalnej interwencji u władz Kuby. O sytuacji nieszczęsnego statku zaczęła pisać prasa. Do akcji wkroczył Lawrence Berenson, dyrektor Kubańskiej Izby Handlowej wStanach Zjednoczonych, który za zezwolenie opuszczenia statku przez pasażerów proponował władzom Kuby 50 tys. USD. Hawana żądała najpierw 150 tys. USD, apotem 450 tys. USD. Przedstawiciel prezydenta Kuby poinformował ambasadora Stanów Zjednoczonych, że jeśli w ciągu kilkunastu godzin pieniądze nie zostaną wpłacone, 2 czerwca w południe statek musi opuścić wody terytorialne Kuby. Żądanej kwoty nie udało się zebrać. Dwóch kubańskich ministrów chciało jeszcze potroić stawkę, włączając do negocjacji dwa kolejne statki: „Flandre" i „Orduña”, których pasażerowie znajdowali się w takiej samej sytuacji jak ci z„St. Louis”. Gdy upłynął termin ultimatum, prezydent Kuby zdecydował, że statek musi odpłynąć.
Błędne koło
2 czerwca wpołudnie „St. Louis" podniósł kotwicę. Kilka dni krążył między Hawaną a Florydą. W tym czasie organizacje żydowskie próbowały znaleźć kraj, który przyjąłby emigrantów. Rozmawiano z władzami Dominikany, Hondurasu, Kolumbii, Chile, francuskich terytoriów zamorskich, Martyniki, Gwadelupy, Kanady. Kolejne rządy odmawiały. Do prezydenta USA Franklina Roosevelta płynęły listy. Odpowiedzi były lakoniczne: kontyngent emigrantów z Niemiec i innych krajów Europy Środkowej na 1939 r. został wyczerpany (było to 27 370 osób).
6 czerwca „St. Louis" wyruszył w drogę powrotną do Europy. Komitet pasażerów wysłał ostatni apel do prezydenta Roosevelta, do organizacji żydowskiej Joint i agencji Associated Press. Telegram był krótki: „Bardzo pilne. Zwracamy się ponownie o pomoc dla pasażerów statku ››St. Louis‹‹. Panie Prezydencie, proszę pomóc 900 pasażerom, wśród których ponad 400 to kobiety i dzieci". Telegram pozostał bez odpowiedzi. Historycy nie znaleźli w amerykańskich archiwach choćby śladu wskazującego na to, że Waszyngton rozważał przyjęcie pasażerów „St. Louis”. Także prasa łagodnie komentowała decyzję Roosevelta; tylko „Washington Post" i „New York Times" zamieściły krytyczne artykuły. Z podobnym apelem jak pasażerowie „St. Louis" 29 maja 1939 r. zwróciło się 67 pasażerów statku „Orduña", również pozbawionych nadziei zejścia na ląd Kuby czy Ameryki. Ale Stany Zjednoczone pozostały niewzruszone. Ameryka patrzyła obojętnie na statki widma. Poczucie winy przyszło później. Za późno.
Drzwi szeroko zamknięte
Diane Afoumado, autorka książki odramacie „St. Louis", analizuje reakcję prasy i amerykańskich organizacji żydowskich na sytuację „St. Louis". Prasa ukazująca się w jidysz żywo reagowała na los uchodźców. Również wszystkie anglojęzyczne tytuły relacjonowały losy statku i jego pasażerów dzień po dniu.
2 czerwca „The Forward" zamieścił apel pasażerów: „Zwracamy się do Żydów na całym świecie. Mamy być odesłani z powrotem. Jak możecie pozostawać obojętni? Jak możecie milczeć? Zróbcie wszystko, co w waszej mocy! Niektórzy z pasażerów już próbowali popełnić samobójstwo. Pomocy! Nie pozwólcie, by statek wrócił do Niemiec!". Na ten apel odpowiedziała żydowska organizacja Joint, podejmując próby ratowania uchodźców. Jednak pozostałe wielkie organizacje, takie jak B’nai Brith, Kongres Żydów Amerykańskich czy Główna Rada Żydowska nie podjęły konkretnych działań w obronie pasażerów nieszczęsnego statku. Afoumado zastanawia się, dlaczego nie pojawiła się choćby aluzja, że to Stany Zjednoczone mogłyby przyjąć uchodźców. I wysuwa hipotezę, że amerykańska wspólnota żydowska obawiała się, iż obrona współwyznawców wzmocni przekonania o międzynarodowej solidarności żydowskiej i przyczyni się do wzrostu antysemityzmu w Stanach Zjednoczonych. Antysemityzmu, od którego amerykańskie społeczeństwo nie było wówczas wolne. Przyjęta sztywna liczba imigrantów, których mógł przyjąć rocznie ten kraj, wiązała ręce Rooseveltowi, który nie miał wsparcia w Kongresie.
Najlepiej klimat wokół tamtych wydarzeń oddaje przebieg negocjacji z władzami Kanady w sprawie przyjęcia pasażerów „St. Louis". Dyrektorem do spraw imigracji w tym kraju był wówczas Charles Blair, przeciwnik otwarcia granic dla żydowskiej imigracji. W korespondencji z września 1938 r. pisał: „Trzeba Żydom powiedzieć, dlaczego są niepopularni. Jeżeli pozbędą się niektórych swoich zwyczajów, sądzę, że mogą się stać równie popularni w Kanadzie, jak nasi Skandynawowie". Blair zarzucał Żydom m.in. to, że nie uprawiają ziemi. „Niech Żydzi się nie dziwią, że Kanada chętnie przyjmuje rolników, faworyzując inne rasy, niż tych, którzy nigdy lub rzadko pracowali na roli”.
W 1938 r. premier Kanady William Mackenzie King notował: „Boję się, że może dojść do rozruchów, jeżeli zdecydujemy się na praktykę przyjmowania większej liczby Żydów". W tej sytuacji było jasne, że King, do którego o przyjęcie uchodźców zaapelowało kilka wybitnych kanadyjskich osobistości, odpowie negatywnie. I tak też się stało. Blair stwierdził: „Żaden kraj nie może otworzyć drzwi tak szeroko, by przyjąć setki tysięcy Żydów, którzy chcą opuścić Europę. Gdzieś musi być granica". W1937 r., kiedy USA przyjęły 11 352 Żydów, Kanada przyjęła ich 619. W latach 1933-1945 tylko 5 tys. Żydów mogło emigrować do Kanady. Polska do 1939 r. przyjęła 20 tys. żydowskich uchodźców.
Obojętni na los Żydów
„St. Louis" wrócił do Europy. Belgia, Holandia, Francja i Wielka Brytania zgodziły się przyjąć pasażerów „St. Louis".
17 czerwca opuścili oni pokład w belgijskim porcie Antwerpia. Ci, którzy popłynęli do Anglii, a było ich 288, przeżyli wojnę. Prawie połowa pozostałych zginęła whitlerowskich obozach śmierci. W 1993 r. Yad Vashem przyznał zmarłemu w 1957 r. kapitanowi Schröderowi tytuł Sprawiedliwego wśród Narodów Świata.
Wypadek „St. Louis" był ponurą zapowiedzią tego, co za kilka miesięcy miało spotkać Żydów w Europie. W grudniu 1941 r. 769 Żydów wypłynęło z Rumunii na statku „Struma", pragnąc dopłynąć do Palestyny. Po drodze zawinęli do Stambułu – zepsuły się maszyny i statek cztery miesiące stał na redzie. Turcy nie pozwolili uchodźcom zejść na ląd. Awarię usunięto i statek opuścił port. Kilka mil dalej wybucha mina (albo torpeda) i statek poszedł na dno. Uratował się tylko jeden pasażer. „Trzeba sobie zdać sprawę – pisze Afoumado – że w 1939 r. nikt Żydów nie chciał”.
Swą książką Afoumado wpisuje się w debatę na temat reakcji wolnego świata na los Żydów. Pamiętamy Jana Karskiego, który apelował (już w czasie wojny) do przywódców Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych o podjęcie działań zmuszających Hitlera do położenia kresu ludobójstwu na Żydach. Znany jest los Szmula Zygelbojma, przywódcy polskich Żydów, który w proteście przeciw obojętności przywódców antyhitlerowskiej koalicji wobec Holocaustu w1943 r. w Londynie popełnił samobójstwo.

Autor: Bogusław Sonik
[link widoczny dla zalogowanych]

sarna z bagien · Wysłany: Śro 18:08, 21 Mar 2012 Temat postu:

[link widoczny dla zalogowanych]

Antyterrorystyczna pomyliła mieszkania. Trafili za trzecim razem na właściwe.
Po drodze zdemolowali mieszkania, wybili kobiecie zęby, skatowali niewinnego czlowieka.
"Bojówki" nie są od myślenia - nie mają na to czasu i ryzykują życie .. Natomiast "specjaliści" za biurkiem zawiedli i to chyba nie po raz pierwszy.

deHaga · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 675 Przeczytał: 0 tematów

Oświadczenie Doroty Koczwańskiej - Kality dot. wypowiedzi poseł Ewy Żmudy - Trzebiatowskiej
Portal W polityce, opublikowano: dzisiaj, 10:14

Oświadczenie dotyczące wypowiedzi Pani Poseł Ewy Żmudy - Trzebiatowskiej w programie „Bliżej” red. Jana Pospieszalskiego emitowanego 22 marca 2012r.w TVP Info.

Informuję, że w latach 2006-2010 pełniłam funkcję Dyrektora Sekretariatu Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej śp. Janusza Kurtyki , a nie jak wyraziła się Pani Poseł asystentki. Biuro to odpowiadało za prowadzenie i koordynowanie wielu spraw. Jednak bezpośrednią współpracę z Ministerstwem Edukacji Narodowej prowadziło Biura Edukacji Publicznej, która układała się dobrze do momentu wprowadzenia zmian na stanowiskach w ministerstwie na początku 2008 roku . Nastąpiło wtedy ograniczenie współpracy ze strony MEN ( m.in. zerwanie umowy dotyczącej rozsyłania Biuletynu IPN do szkół, czy pominięcie IPN w pracach przy tworzonej platformie edukacyjnej).

W obliczu zaistniałej sytuacji także związanej z przygotowywaniem nowej podstawy programowej ówczesny Prezes podjął decyzje o opracowaniu podręcznika do historii dla uczniów. Książka „Od niepodległości do niepodległości” miała spełniać podwójną rolę - przybliżać źródła naszej tożsamości narodowej przez pokolenie historyków , którzy urodzili się w latach siedemdziesiątych i w dorosłość wkroczyli już w niepodległej Polsce. To przedsięwzięci udało się zrealizować. Książka pt. „Od niepodległości do niepodległości” została wydana w 2010roku.

Przywoływanie więc IPN jako instytucji, która bezkrytycznie popierała nową podstawę programową jest wprowadzaniem opinii publicznej błąd.

Ponadto odwołanie się do mojej osoby przez Panią Poseł przytaczając powyższy argument, w celu podważenia zasadności strajku min.: w obronie historii, podjętego przez mojego męża Adama Kalitę, jest całkowitym nieporozumieniem, może być tylko traktowany jako zabieg czysto socjotechniczny mający na celu odwrócenie uwagi od rzeczywistego problemu i nie służy debacie publicznej. Choćby dlatego, iż mój mąż nie odpowiada za moje decyzje związane z pracą.

Dorota Koczwańska- Kalita

Źródło: [link widoczny dla zalogowanych]

Gargangruel · Wysłany: Pią 21:28, 23 Mar 2012 Temat postu:

Chyba już najwyższa pora wrócić do tematu edukacji. Jest gorzej niż się wydaje.