www.gargangruelandia.fora.pl

Margarita · Gość

Kino australijskie to kino nadal prowincjonalne, chociaż znamiennym jest fakt że właśnie stamtąd pochodzi spora część gwiazd Hollywoodu.
Wspomnę więc na chwilkę jedną z nich.
Errola Flynna.
Wspomne go nie poprzez filmy pirackie w stylu "Kapitan Blood" czy western "Doge City" w których grał, ale wspomnę go jako najlepszego odtwórcę rzezimieszka w oskarowej superprodukcji, czyli " W Przygodach Robin Hooda" Michaela Curtiza z 1938 roku, a w którym o mały włos zresztą by nie zagrał, gdyby nie zrezygnował z roli wesołego banity świetny aktor i tancerz wodewilowy James Cagney, podobno skłócony o gażę z Jackiem Warnerem. Wtedy to Wytwórnia Warner Bros. postawiła na "rezerwowego" Flynna i to był strzał w dziesiątkę. Wizualnie Errol był i pozostaje bodaj najbardziej zbliżonym do bohatera książki Howarda Pyle i oczywista oczywistość...nie używał w trakcie zdjęć kaskaderów. Podobnie zresztą jak Douglas Fairbanks (też odtwórca Hooda) w roli "Złodzieja z Bagdadu" Freda Niblo.
Do końca życia zapamietam więc fenomenalną walkę na miecze w wykonaniu Flynna z równoległym odbiciem walczących na ścianach zamku, pościgi i zasadzki. Zaskakujący jak na tamte czasy montaż i ujęcia. W pamięci pozostanie mi oczywiście urocza, może troszkę przesłodzona Olivia de Haviland jako Marion, niezły, bo cwany Basil Rathbone jako Guy i znakomity w drugoplanowej roli Claude Rains jako książę Jan.
Tak, tak to ten sam Rains czyli słynny inspektor Renault kombinujący z Bogartem w "Casablance, nominowany zresztą kilkakrotnie do Oskara za role drugoplanowe.
"Przygody Robin Hooda" to najlepsza jak dotąd ekranizacja powieści Howarda Pyle, każdej nastepnej łącznie z tą rozdmuchaną Costnerowską brakowało i brakuje do tamtego filmowego hitu wiele.
Przede wszystkim lekkości, przymrużenia oka i tej chłopiecej iskry przygody, która nie tylko pozwalała sie zrelaksować, ale pozwalała zapomnieć o Bożym świecie.
Jeśli spotkacie się więc z szansą zobaczenia filmu Curtiza "Przygody Robin Hooda" nie traćcie jej.

Gargangruel

Oglądałem i popieram. Filmy z tamtych czasów miały jakąś taką lekkość. Nie wiem jak to określić, ale dobrze się oglądały i pozostawały długo w pamięci.

deHaga · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 675 Przeczytał: 0 tematów

No Margarita, ale masz wejście - Errol Flynn! Ciekawe, że moje zainteresowanie tym aktorem zaczęło się od dwuczęściowego poruszającego filmu biograficznego, który TVP pokazała w latach 80-tych. Mam zestaw jego 5 filmów i wszystkie są świetne. Moim ulubionym jest Kapitan Blood (Olivia de Havilland ma tam więcej ikry Wink

), choć najbardziej ambitny z nich to chyba Umarli w butach (They Died with Their Boots On). Nie udało mi się jeszcze znikąd ściągnąć That Forsyte Women i porównać jego kreacji Soamesa Forsyta z tą z 1967 Erica Portera, za którą ten ostatni dostał nagrodę Emmy.
Niestety, nie jest łatwo zdobyć dobre, stare filmy, choć często się zdarza, że są one lepsze od najnowocześniejszego kina z efektami.

Witam wszystkich miłośników Starego Kina! Mam dla Was prezent powitalny: link do pogadanek Stanisława Janickiego (ktoś tu o nim wspominał) o Starym Kinie i nie tylko na RMF Classic:
[link widoczny dla zalogowanych]
Także o Errolu Flynnie. Serdecznie polecam!

Gargangruel

Przeniosę ten wątek na forum My kulturnyj narod. Proszę się przyzwyczaić do tej myśli. Smile

deHaga · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 675 Przeczytał: 0 tematów

Doskonały pomysł, dzięki Gargangruelu!

babapl · Bywalec Dołączył: 23 Mar 2011 Posty: 2400 Przeczytał: 0 tematów

W Errolu Flynnie zakochałam się po obejrzeniu Elżbiety i Essexa. Znienawidziłam tę małpę Bette Davis, że go skazała na śmierć i długo musiała potem zapracowywać na moją miłość. Ale jak ją już pokochałam...to na zawsze! I wybaczyłam jej tego Flynna, bo w końcu była królową, i to jaką!!!

Margarita · Gość

Dziś zagadka. Pewnie znajdziecie ją w wikipedi.
Ale ja zadam. Czy John Wayne był reżyserem?

lutnia · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 2723 Przeczytał: 0 tematów

Najlepszy film jaki znam w jego reżyserii to oczywiście "Alamo". Był aktywnym antysyjonistą i antykomunistą. Wsławił się wypowiedzią w której obarczał Żydów-komunistów winą za wymordowanie rosyjskiej inteligencji po upadku Rosji carskiej. Stalin wydał na niego wyrok śmierci, gdyby był Żydem zapewne byłby rekordzistą w ilości zdobytych Oscarów. Należał już mu się za "Dyliżans". Otrzymał go dopiero pod presją otwartego listu najsłynniejszych i najlepszych aktorów amerykańskich, laureatów tej nagrody, którzy zagrozili zwrotem tych statuetek. Dostał za film "Prawdziwe męstwo" w roku 1969, skrzywdzono wówczas Dustina Hoffmana któremu należał się Oscar za rolę w filmie "Nocny kowboj".
Był to w zasadzie dla Johny Wayna Oscar za całokształt i Hoffman tej decyzji nie kwestionował.
P.S. Jego nazwisko gwarantowało sukces kasowy i to by było na tyle.

Margarita · Gość

Wszystko się zgadza. John Wayne nakręcił swoją wersję "Alamo"(to jedyny film w jego rezyserii), gdzie wcielił się w rolę charyzmatycznego pioniera i odkrywcy Dave Crocetta. Do obsady dorzucono twardego Richarda Widmarka (świetny aktor pierwszego planu, wystapił w 1952 nawet w głównej roli z samą Marylin Monroe w filmie "Opiekunka" pol. tłumaczenie tytułu a film pokazał Jackiewicz w Latarni Czanoksięskiej) oraz charakterystycznego, bo o ospowatej zakazanej twarzy Richarda Boone, etatowego obok Jacka Elama szwarc charaktera występującego westernach. Muzycznie obraz ubrał znakomitą balladą Dimitri Tiomkin, mający już na swoim koncie takie music hity filmowe jak Rio Bravo i W samo południe.

Kiedy Wayne umierał powoli na raka płuc, reżyser i przyjaciel Don Siegel postanowił nakręcić western "Strzelec". W którym Wayne miałby zagrać sam siebie, w tym swój ból i cierpienie oraz w którym miał.... zginąć!
Wayne dręczony chorobą podjął wyzwanie. Kanwą filmu stały się jego westerny - czyli historia człowieka, który był szeryfem, szukał siostrzenicy. Na samym początku projekcji wykorzystano zresztą archiwalne zdjęcia z Red River, Poszukiwaczy itd. Na plan zaangażowano przyjaciela Johna, Jamesa Stewarta, (z którym Wayne zagrał na początku lat sześćdziesiątych u Forda w "Człowiek, który zabił Liberty Valancea" - Libertego odtwarzał wtedy nieodżałowany Lee Marvin) oraz właśnie Richarda Boone, z którego ręki filmowo miał polec a z którym również zagrał kiedyś w "Wielkim Jake'u".

Margarita · Gość

Wspominałem znakomitego ale zapomnianego Errola Flynna a teraz zatrzymam się dosłownie na moment i chwilkę nad Jamesem Stewartem, bardziej znanym z afisza filmowego jako Stewart Granger, bo gwiazda pierwszego Jamesa Stewarta była zbyt jasna do zaćmienia. Jak ktoś oglądał serię o dzielnym Apaczu Winnetou to już wie o kogo chodzi, ale też zapewne nie zdaje sobie sprawy, że człowiek odtwarzający tę nijaką rółkę w tym nijakim seryjnym filmiku był wcześniej gwiazdą pierwszej wielkości nie tylko w Anglii, ale w Hollywood. Osobiście widziałem go zaledwie tylko trzech filmach. Z Johnem Waynem w "Złocie Alaski", w "Kopalniach króla Salomona z Deborah Kerr" oraz w "Scaramouche" z Melem Ferrerem.
A przecież grał wiele i to u najlepszych u: Brooksa, Cukora, Hathawaya, Aldricha, Younga, Leone i z najlepszymi jak: Wendelem Corey'em (przyjaciel policjant gł. bohatera w "Okno na Podwórze" A. Hitchcocka) Claude Rains'em, Jean Simmons, Avą Gardner, Vivien Leigh, Davidem Nivenem, James Masonem, Janet Leigh, Burl Ivesem czy Robertem Taylorem.

Margarita · Gość

Narzekałem na Costnera jako kiepskiego twórcę filmów przygodowych. Oddam mu hołd jako twórcy westernu. Może dlatego, ze był tak dobry w "Silverado"? Bo "Tańczący z wilkami" i "Bezprawie" to westernowe perełki. Szczególnie ten drugi mocno trzyma się rytu "Bez przebaczenia" Eastwooda.

Gargangruel

Skaczesz Pan jak ta pchła, Margarita. Laughing

Ja sobie usiłowałem przypomnieć co jeszcze oglądałem ze Stewartem Grangerem, a Ty już przy Costnerze, pogrzebawszy po drodze Wayne'a i przegryzwszy Jamesem Stewartem i Lee Marvinem.
A niech cię...

Margarita · Gość

Eeech i najbardziej wilgotne męskie oczy w kinie, czyli Victor Mature.
Pomijając "Szatę" z Richardem Burtonem i "Moja droga Klementyno" z Henry Fondą. Najbardziej mi zapadł w pamięć w pokazywanym dawno temu w TVP w "Pocałunku śmierci", opowieści o gangsterze, co chce zerwać z napadami na banki i jubilerów, ale kolesie mu nie odpuszczają.
Eech, gdzie tamta Telewizja i tamte filmy?

Margarita · Gość

No, skaczę bo jakoś powoli wkraczacie w temat. Teraz więc przystopuję i zaproponuję wam do konsumpcji głównych bohaterów rozprawki: Grangera i Mature, bo Wayne jest zbyt znany a Boone okazuje się aktorem (jak mawia mój szwagier kinomaniak) dla niszowych koneserów.
Ogólnie, on zna reżyserów, aktorów, tytuły, fabuły. Ja skupiam się na technice filmowania, budowaniu napięcia, scenografii. Dlatego kiedy gadamy na temat filmów, dat, gry, akcji a wszystko przy winie, poboczni biesiadnicy wymiekają z powodu nierozumienia tematu. A przecież mają Filmotekę arcydzieł, Latarnię i Stare kino za darmo. Szkoda, że mimo namów nie chce ze mną prowadzić w necie kłótni i sporów na tematy filmowe.

babapl · Bywalec Dołączył: 23 Mar 2011 Posty: 2400 Przeczytał: 0 tematów

babapl · Bywalec Dołączył: 23 Mar 2011 Posty: 2400 Przeczytał: 0 tematów

Wybaczcie mi te dołożone fotosy, ale niech młodzież wie, jakie chłopaki mojemu pokoleniu działały na wyobraźnię ( mówię o Flynnie).
Każdy ma takiego Chyrę, na jakiego zasłużył, hehehe!

Gargangruel

Dziwnymi drogami chodzą skojarzenia. Kiedy zobaczyłem Stewarta Grangera od razu pomyślałem o Kopalniach króla Salomona. A to doprowadziło mnie do Potwora Heu Heu, wydanej w 1960 roku książeczki Henry'ego Rider Haggarda, która była jedną z moich ulubionych ówczesnych lektur. Allan Quatermain to bohater mojego dzieciństwa, jeden z wielu, oczywiście, ale jeden z ważnych.
Idąc dalej przypomniałem sobie piękną i uroczą Deborah Kerr, a to zaprowadziło mnie do Cyrku straceńców i Nocy iguany.
Cholera. Kiedyś to były FILMY.
Byłem niedawno na czwartej części Piratów z Karaibów. Oczywiście 3D, oczywiście zapierające dech w piersiach tempo (zwłaszcza montażu) i oczywiście NIC. Efektowne, a nawet efekciarskie NIC, ZERO, NULL.

Margarita · Gość

babapl · Bywalec Dołączył: 23 Mar 2011 Posty: 2400 Przeczytał: 0 tematów

Kiedyś to były filmy... Kiedyś to było nawet kino włoskie i francuskie.
I komu to przeszkadzało?

Margarita · Gość

Margarita · Gość

Baba wspomniała o kinie francuskim i włoskim.
Jeśli chodzi o kino francuskie to bije ono na głowę kino włoskie nie tylko urodzajem na wybitnych reżyserów, ale i wszechstronnością.
Pamiętam z dzieciństwa filmy, który zrobiły na mnie szczególne wrażenie to: "Kości rzucone" Jeana Delannoya z Eva Chalier i "Urok szatana" Rene Claire z Gerardem Philipe. Pamietam też "Cartuche zbójcę" z Belmondo Ouriego i de Broci, ale była też wersja z Paulem Preboist zrobiona przez samego de Brocę.
Francuzi byli genialni w komediach i filmach noir. Włosi to dla mnie przede wszystkim neorealizm w stylu "Gorzkiego ryżu" de Santisa z seksowną Silvana Magnano, czy "Złodzieje rowerów" w reż. de Sici.

lutnia · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 2723 Przeczytał: 0 tematów

Margarita, jestem autentycznie pod wrażeniem tego co piszesz o historii kina, w tym niemego. Przyznam, że nie przepadam za tym gatunkiem, na początku lat 60 tych kuzyni wciągnęli mnie do DKF we Wrocławiu, a w Bytomiu nawet prezesowałem przez 2 lata, by zrezygnować, bo z braku czasu zaniedbywałem swoje obowiązki w klubie. Lubisz wyzwania, więc pytanie:
1) Co łączy film "Alamo" z "Rio Bravo" i "W samo południe" i nie myślę tu o Dymitrze Tiomkinie, autorowi muzyki do tych filmów?

2) W związku z nominacją D. Tiomkina do Oscara, za muzykę do filmu "Noc nad Pacyfikiem"(" The High and the Mighty"), wytoczono mu proces. O co chodziło?

lutnia · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 2723 Przeczytał: 0 tematów

Taka ciekawostka związana z filmem " Rio Bravo" i Dymitrem Tiomkinem.
Tiomkin zrobił genialny aranż popularnej w Meksyku marszowej melodii a raczej hejnału na trąbkę "El Deguello", którą to dowodzący wojskiem meksykańskim general Antonio López de Santa Anna, nakazał grać podczas oblężenia Alamo. Był to sygnał że pokonani "dadzą gardło", nie będzie pardonu. Historycznie biorąc, Meksykanie pod Alamo bronili integralności swego Kraju, Teksańczycy w Alamo zawłaszczali ich ziemię i od tego nie chcieli odstąpić, powołując Republikę Teksasu.

W filmie "Rio Bravo", to miejscowy oligarcha-latyfundysta, nakazuje grać "El Dequello" obrońcom prawa i wolności. Paradoks, a ileż wywołał dyskusji w Stanach.

http://www.youtube.com/watch?v=AR-KbvXvBd8

babapl · Bywalec Dołączył: 23 Mar 2011 Posty: 2400 Przeczytał: 0 tematów

Teksańczycy w Alamo zawłaszczali ich ziemię i od tego nie chcieli odstąpić, powołując Republikę Teksasu.

...aby za jakiś czas tę swoją ciężko wywalczoną niepodległość zamienić na kolejną gwiazdkę na sztandarze.
Ale muszę też dorzucić coś pro domo sua: misję- fort Alamo każdego roku odwiedza 2,5 mln turystów. Zgroza!

Margarita · Gość

Odnośnie tych zagadek zadanych przez Jerzego nie wiedziałem nic.
Mógłby zdać inną co łączyło filmy Jojna Forda.
Opowiedź: Przyroda.
Denerwował mnie on z lekka swoją jednostajnością terenową. Zarówno "Poszukiwacze", "Rio Grande", "Fort Apache" czy "Ona nosiła żółtą wstążkę" nakręcono w Dolinie Olbrzymów.
Zaś Howard Hawks po sukcesie "Rio Bravo" zrobił na kanwie pierwszego dokrętki w postaci "Rio Lobo" i "El Dorado" oczywista oczywistość z Johnem Waynem w roli głównej.
Sorry, ale jak gadam o kinie to od razu mi się tysiące słów na języku tłoczy.
Dlatego teraz odskoczę na sekundkę od westernu i wspomne reżyserów niemieckich. Gdyby nie Hitler Hollywood było by biedniejsze o: Roberta Siodmaka, Fritza Langa i Otto Premmingera.

Margarita · Gość

Napsioczyłem na Forda za plener i przypomniałem sobie jego western kryminał z Woody Strodem i Jeffreyem Hunterem (hehehe tym razem John Wayne miał wolne z wiadomych względów) "Sprawa sierżanta Rutledge'a".
Było tam stare fordowskie zaskoczenie, jak to na małej stacyjce (scena kręcona w studio) Constance Towers znajduje "modlącego sie" na klęczkach zawiadowcę ze strzałą w sercu...
Ciekawostką było tez to jak na Forda, że akcja toczyła się.... na sali sądowej, ale zeznania świadków zamieniały się w film.
Podobny chwyt zastosował Martin Ritt w "Dwóch obliczach prawdy" z Paulem Newmanem i nie wiedzieć czemu nie wymienianym w obsadzie na plakatach Edwardem G. Robinsonem gwiazdą filmu noir lat trzydziestych. Na uwagę zsługuje też scenarzysta, czyli Akiro Kurosawa, który po prostu przeniósł w świat Dzikiego Zachodu swojego "Rashamona".
Z tymi "Dwoma" kojarzy mi się jeszcze western Johna Forda "Dwóch jechało razem" z Jamesem Stewartem i Richardem Widmarkiem, oraz "Dwa oblicza zemsty" z Marlonem Brando i kapitalnym wtedy w tym filmie jak dla mnie Karlem Maldenem.
Napisałem też, że John Wayne nakręcił jeden film.
A ostatnio przeczytałem, że się mylę bo reżyserował on też "W krainie Komanczów", kiedy ja tymczasem pamietam przy obrazie nazwisko Michaela Curtiza. Podobnie jest z "Rzeką bez powrotu" ale tutaj to już wiedziałem, że na początku reżyserował film Jean Negulesco, ale prawdopodobnie w związku z zatargami z wytwórnią i kapryśną Marylin Monroe obraz dokończył i podpisał swoim nazwiskiem Otto Premminger.
Ciekawosta: On też na planie wpadał w szał w związku z grą MM, która nie dość że się spóźniała do pracy, to miała także wielkie problemy z zapamietaniem najprostszych swoich kwestii ze scenariusza.

Margarita · Gość

Zastanawiałem się gdzie mogła się toczyć akcja westernu "Rzeka bez Powrotu" i w jakim okresie podboju Dzikiego Zachodu się to działo. Zastanawiałem się też o jaki bunt Indian tam szło. Patrząc na sfilmowane górskie krajobrazy, oraz stroje Indian pomyślałem o terytoriach Idaho i Oregonu.
W 1877 roku trwała tam wtedy wojna okolicznych farmerów i poszukiwaczy złota z nad Rzeki Wężowej i miasta Lewinstone z Indianami z plemienia Nez Perces (Przekłuty nos) pod dowództwem wodza zwanego Joseph. W walki wmieszała się jak zawsze kawaleria USA dowodzona przez gen. Howarda.
Wikipedia tego nie podaje, ale w lipcu roku 1877, a więc w rok po klęsce Custera nad Little Big Horn kawaleria USA poniosła drugą co do wielkości klęskę w swej historii walkach z Indianami.
Z rąk Nez Preces w bitwie w Kanionie Białego Ptaka (Idaho) zginęło wtedy około 100 kawalerzystów.

lutnia · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 2723 Przeczytał: 0 tematów

Margarita · Gość

Jurek nie dręcz mnie. Wszędzie nasi aj-oj!
Mówię to z autentycznym bólem serca.
Czy moich rodaków-Polaków nie stać było nigdy na więcej w kinie?
Bo nawet taki Paul Muni najlepszy odtwórca Ludwika Pasteura w historii kina okazał się ichnim ze Lwowa.
Boże, kiedy ja się doczekam znowu kogoś kto jest z krwi i kości - nasz polski i na miarę jak np. Pola Negri?
Pewnie tego nie zrozumiesz co piszę.
Co innego wątroba a co innego serce.
Aha, i wklejajcie zdjęcia, fotosy.

lutnia · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 2723 Przeczytał: 0 tematów

lutnia · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 2723 Przeczytał: 0 tematów

Margarita · Gość

Jerzy, facet dlaczego się dotąd ukrywałeś?
Aż chce się czytać.
O tym że ruskie izraelskie (tak nazwę problem) miały wtyki wśród swoich w USA wiadomo. Chociaż albo jestem tuman albo ślepy, bo patrząc na te trzy tytuły mogłem szukać bardziej podtekstów psychologiczno-socjologicznych a nie politycznych. Rozumiem, że można kasować i opluwać Elię Kazana czy Cassavetesa za problemy społeczne pokazywane w ich filmach, ale western i polityka w dodatku natrętna?
Żyd Lenin zdawał sobie sprawę z siły kina, jego następcy także, stąd darmowa krypto reklama bolszewizmu z pomocą braci w Hollywood a potem łapanie ich za gębę za pomocą uwczesnych "teczek" i senatora McCarthy'ego, który kombinował wcześniej przy chłopcach z SS w sprawie maskary w Malmedy.
Zakładając ten tryb, czy Dalton Trumbo był winny czy stał się ofiarą polowania na czarownice? Odmówił komisji McCarthy'ego tylko odpowiedzi na zadane pytanie. Hmm, odmówił....
Powracając do tematu.
Czy pani Kowalska gospodyni domowa i i jej mąż pan Kowalski murarz, oglądając na ekranie samotność szeryfa Gary Coopera, rozterki i jego odwagę w walce z bandytami myśleli że Gary Cooper to pierwowzór wujka Stalina a Ian McDonald, Robert Wilkes, Lee van Cleef to zgniły Zachód w wielu odsłonach? Wątpię.
W trakcie wojny William Wellman nakręcił western "Zdarzenie w Ox Bow" ciekawe kto wtedy maczał paluchy interpretacji i insynuacji bolszewickiej w tym filmie.

Margarita · Gość

Tak, ale np Henryk Wars w USA nie zrobił już takich hitów jak w Polsce - co film to muzyczna perełka. Jedyny Oskar za muzykę do filmu "Mój przyjaciel Delfin" to za mało jak na takiego twórcę.

To jest chyba ogólnie jakaś zemsta Pana Boga wobec innych nacji odnośnie talentu we wszystkich niemal dziedzinach!
Albo sumienne spełnianie Obietnicy, z której pewnie chciałby się wycofać, ale dał Słowo i nie może.
Mówię też to o sobie. Nie szukam a znajduję, nie chcę a mam.
Dobrze, że nie szukam wyżej, że nie jestem związany wyżej (proponowano), bo bym potem chyba ześwirował, schamiał, zbufoniał od tej promocji i ewentualnej forsy.
Zresztą tam też są, jak wszędzie układy i układziki.

Margarita · Gość

Wczoraj próbowałem obejrzeć film pt. Mojave Moon. Obrazek wyemitowała "4", która od czasu do czasu czymś interesującym a starym potrafi zaskoczyć.
Zainteresowała mnie obsada: Danny Ajello, Michael Biehn, Alfred Molina i Angelina Jolly.
Z początku film miał klimat i nim wciągał, chociaż specjalnie nic się na ekranie nie działo, ale potem zaczął się jakiś surrealistyczny cyrk i bełkot, którego nie zrozumiałem więc wyłączyłem pudło. Może coś się z tego potem wylęgło, ale co nie wiem, bo jestem zwolennikiem Alfreda. Najpierw strasznie, a potem jeszcze straszniej.

Margarita · Gość

Wczoraj powtórnie obejrzałem "Szeregowca Rayana". Z punktu scenografii, ujęć i batalistyki solidna robota, ale aktorstwo jak to u Jankesów, sztandarowo-słodkawe.

Margarita · Gość

Tv błysnęła mi przed nosem jakąś reklamówką o Harry Potterze, a to znaczy że popyt na serwetkowo-kawiarnianą powieść Rowling trwa w najlepsze tylko dlatego, bo autorka zasmakowała wyraźnie nie w literaturze (ogólnie przecież się na niej nie zna), ale w kontach bankowych, więc dla zdobycia łatwej forsy od frajerów wymazuje im na kompie frajerskie trzy po trzy. Musi być sporo tych idiotyzmów, skoro scenariusz wytwórnia zaczęła dzielić i rzucać w formie premier na ekran.

Margarita · Gość

Po raz drugi obejrzałem "Solidarnych 2010". Warto zobaczyć ten film powtórnie dla wyrobienia sobie zdania o tym na ile jesteśmy realistami a na ile marzycielami.

Margarita · Gość

Otrzymałem trochę "nowości" na DVD.
Zaliczyłem dwie. Myszkę Szołochowa "Los człowieka" i "To nie jest kraj dla starych ludzi". Zaliczyłem podwojnie.
"Los" się wyraźnie zestarzał, chociaż filmowa żona Bondarczuka błyszczy do tej pory mimo upływu lat (1959) naturalną, nie rosyjską urodą. A scena w ciężarówce, kiedy to główny bohater udaje zaginionego na froncie ojca nadal chwyta za serce.

"To nie jest kraj..." Cały czas myślę co takiego było w tym pospolitym kryminale, że nadawał się do obejrzenia. Chyba było nim zaskakiwanie widza zwrotami akcji, i co najważniejsze brakiem happy endu. Główny bojater ginie z rąk bandziorów nie nacieszywszy się wcale forsą znalezioną po krwawej jatce na pustyni. Psychopatyczny morderca (Javier Bardem mający w ustach kluski Bogarta ) unika kary za swoje grzechy, a w zleceniu na gł. bohatera uprzedzają go inni mniej wyrafinowani zabójcy. Tropiący zamieszanych w morderstwa i handel narkotykami szeryf nikogo mimo usilnych starań nie łapie i sfrustrowany udaje się na wcześniejszą emeryturę.
Samo życie.

Margarita · Gość

Miało być "Stare Kino" a wplątało się w to nowe.
Dlatego dziś powrót do starego.
Czy ktos pamieta western pt. "Wiatr"z Larsem Hansonem i Lillian Gish?
Larsa to już nikt nie kojarzy, a Gish i owszem.
Pozytywnie przeszła próbę dźwięku i doś niedawno z przyjemnością widziałem ją w reaktywowanej (wszystko sobie przypominam dzięki sieci, bo tv nie ma na to ochoty), znananej i mrocznej produkcji "Noc myśliwego", gdzie miała znaczącą rolę, a główną odtwarzał psychopatyczny Robert Mitchum.
Powracając do "Wiatru" i jego klimatu, była to bodaj pierwsza próba (jeszcze niema) wprowadzenia westernu na inne tory, niż tylko napady na dliżanse realizowane z udziałem Toma Mixa.
Po latach, w roku 1947 do tematu wrócił Ellia Kazan, chociaż western już wczesniej wielokrotnie zmieniał lub usiłował zmieniać swoją twarz z płaskiej na bardziej wielowymiarową.
"Morze traw" Kazana ze Spencerem Tracy i Katherine Hepburne oraz Robertem Walkerem (sięgnął po niego Alfred Hichcock do swoich "Neznajomych z pociągu") upodabnia się socjologicznym podejściem do tematu jaki proponował "Wiatr", tam siostra zawiedziona miłość i przyrodni brat na pustkowiu niemal pustynnym a w "Morzu traw" szanowani rodzice i syn morderca na tle równie rozszumianej prerii.

Margarita · Gość

Kto zdjął kartkę?

deHaga · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 675 Przeczytał: 0 tematów

Niezapomniany film z Vivien Leigh i Robertem Taylorem, pełen emocji, prawdziwy melodramat jak wg definicji. Czy ktoś oglądał ten film? Jeśli tak, to niech napisze, co sądzi o zakończeniu, bo są różne opinie. Pozdrawiam.

Margarita · Gość

Przekleta ciężarówka wojskowa zakończyła pełną zakrętu miłość.
Ale muzyka zapada w ucho na wieki.
Brawo Dehaga.
Warto wspomnieć ten film, chociaż Vivian miała pierwsze objawy choroby psychicznej i biedny Olivier mocno się z nią męczył.
Co do Roberta Taylora, to jakoś tutaj a nie do Quo Vadis mi pasuje.

Gargangruel

Oglądałem to wieki temu. Wyczytałem jednak, że były 2 wersje tego filmu. Ten z Vivien Leigh i Taylorem to był remake z roku 1940 filmu z roku 1931.
Pamiętam jak przez mgłę końcową scenę na moście. Natomiast nie jestem pewny, KTÓRĄ wersję oglądałem.

deHaga · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 675 Przeczytał: 0 tematów

Tu jeszcze ambitniejsza rola - Anna Karenina (1948)

deHaga · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 675 Przeczytał: 0 tematów

Gargangruel

Margarita · Gość

Roy chciał, ale nie zdążył.

deHaga · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 675 Przeczytał: 0 tematów

Piękna kobieta...

...robią "z niej" nawet lalki Barbie! Podobna?

Margarita · Gość

Najładniejsza w "W przeminęło z wiatrem". Uwielbiałem te jej słodkie minki idiotki z Południa.

deHaga · Bywalec Dołączył: 24 Mar 2011 Posty: 675 Przeczytał: 0 tematów

After doing some retakes for GWTW, Vivien next was given the lead role in MGM's Waterloo Bridge as part of her new Hollywood contract, although she would have preferred working on Pride and Prejudice along Olivier.

I szkoda, że tak się nie stało. Greer Garson była niezła, ale Vivien byłaby jeszcze lepsza.